மார்கழி-01: கீதை Bestஆ? கோதை Bestஆ?

வாங்க மக்களே! மார்கழிக்கு உள்ளாற குதிச்சிடலாமா? எங்களுக்கு இப்ப தான் மார்கழித் திங்கள் மதி நிறைந்த நன்னாள் தொடங்குது! ஆனா உங்க பல பேருக்கு, மதி நிறைந்து இந்நேரம் வானத்துல இருக்கும்! இனி இந்திய நேரப்படி பதிவிட முயல்கிறேன்! சரி, போட்டி மொதல்ல, பாட்டு அப்பாலிக்கா...

நேத்து பதிவுல ஒரு பெரிய காமெடி. யாராச்சும் நோட் பண்ணீங்களா? யாருக்கு ஆண்டாள் பூமாலை/பாமாலை சூட்டிக் கொடுக்கிறாள்? பாட்டை நோட் பண்ணுங்க...
* ஆண்டாள், அரங்கர்-க்கு பன்னு திருப்பாவை பல் பதியம்!
* வேங்கடவனுக்கு என்னை விதி என்ற இம்மாற்றம்!

ஆக திருப்பாவை யாருக்கு? = அரங்கனுக்கா? வேங்கடவனுக்கா?
ஆக பெண்பாவை யாருக்கு? = அரங்கனுக்கா? வேங்கடவனுக்கா?
புதிர்-01: மாப்பிள்ளை யாரு? அரங்கனா? வேங்கடவனா??
யாராச்சும் ஒருத்தர் தானே மாப்பிள்ளையா இருக்க முடியும்? கண்டுபுடிச்சி சொல்லுங்க! :)

---

"கண்ணனைப் போல ஒரு கிறுக்கு வேற யாரும் இருக்க முடியாது! ஒரு விஷயத்தைப் பளீர்-ன்னு சொல்லவே தெரியாது அவனுக்கு!
இழுத்து இழுத்து...நம்மையும் குழப்பி, அவனையும் குழப்பி, எதிரியையும் குழப்பி...
ஆனா கடைசீல சண்டையில் மட்டும் ஜெயிச்சிருவான்!"
- இப்படித் தன் காதலனை ஊருக்கே போட்டுக் கொடுத்து பாட்டை ஆரம்பிக்கிறாள் ஆண்டாள்! அதான் மொத பாட்டு! :)

கேட்டுக்கிட்டே பதிவைப் படிங்க!
* பெண் குரலில் - எம்.எல்.வசந்த குமாரி (ஸ்ரீவித்யா அவங்க அம்மா)
* ஆண் குரலில் - சிக்கில் குருசரண் (கல்லூரி மாணவிகளின் நாயகன்)

மார்கழித் திங்கள், மதி நிறைந்த நன்னாளால்,
நீராடப் போதுவீர், போதுமினோ நேரிழையீர்?
சீர் மல்கும் ஆய்ப்பாடிச் செல்வச் சிறுமீர்காள்!
கூர்வேல் கொடுந்தொழிலன் நந்தகோபன் குமரன்,

ஏர் ஆர்ந்த கண்ணி யசோதை இளம் சிங்கம்,
கார்மேனி, செங்கண், கதிர் மதியம் போல் முகத்தான்!
நாராயண"னே" நமக்"கே" பறை தருவான்!!
பாரோர் புகழப் படிந்து, ஏல்-ஓர் எம் பாவாய்!

---

நோன்பு நோற்ற மார்கழி மாசம், முதல் நாள் ஒரு பெளர்ணமி போல! இப்படி வானவியல் குறிப்பை எல்லாம் இந்தப் பொண்ணு எழுதி வச்சிட்டுப் போறா! ஒரு வேளை ஆண்டாளுக்கு டைரி எழுதும் பழக்கம் இருந்திச்சோ? :)

மார்கழி மாசம், மதி நிறைந்த பெளர்ணமி இன்னும் வானத்தில் தெரியுதே! விடியற் காலையில் நீராடப் போகும் பொண்ணுங்களா!
போதுமினோ? = போகலாம்-வாரீயளா?

நேர் இழையீர் = இழை-ன்னா ஒரு அணிகலன்! ஏந்திழை-ன்னு சொல்லுவாங்க! இழை என்றால் கையில் போட்டுக் கொள்வதா? காலிலா? சொல்லுங்க பார்ப்போம்! நேர் இழை = ஒரே வரிசையா, நேர் நேரா, இழைகள்!

சீர் மல்கும் ஆய்ப்பாடிச் செல்வச் சிறுமீர்காள் = சூப்பர் ஊரு ஆய்ப்பாடி! அந்தூரு பொண்ணுங்க, நேர் இழை போட்டுக் கொள்ளும் பொண்ணுங்க போல! துடுக்கு இருக்கும்! ஆனாத் திமிர் இருக்காது! சோம்பல் இருக்கும், ஆனாச் சோடை போகாதுங்க! அந்தப் பொண்ணுங்க எல்லாருக்கும் ஒருத்தன் மேல நைசா கண்ணு! யார் அவன்? :)

கூர்வேல் கொடுந் தொழிலன் நந்தகோபன், குமரன் = வேலை வைத்து வேலை வாங்கும் நந்தகோபன்! அவரு பையன்!
ஏர் ஆர்ந்த கண்ணி யசோதை, இளம் சிங்கம் = ஏர் (ஆழமான), ஆர்(அழகான) கண்ணு யசோதாம்மாவுக்கு! அவிங்க சிங்கக் குட்டி!

கார் மேனி = கருத்த மச்சான்!
செங் கண் = செவத்த கண்ணு !
கதிர் மதியம் போல் முகத்தான் = சூரியன் போல் பளீர்-ன்னு, அதே சமயம் சந்திரன் போல் குளிர்ச்சியா முகம்!
கண்ணன் அம்புட்டு அழகன்! ஆலிவுட்டும், கோலிவுட்டும், பாலிவுட்டும், அத்தனையும் காலி வுட்டாய் ஆக்கவல்ல கள்ளச் சிரிப்பழகன்!

---

சரீஈஈஈஈஈஈஈ........அவிங்க அப்பாரு கையில எதுக்கு "வேலு"? அவரு முருக பக்தரா? அவரு பேரு நந்த-கோபனா? கந்த-கோபனா? :)

கூர் வேல் கொடுந் தொழிலாம்! பண்டைத் தமிழகத்தில் சண்டை போடணும்-னா, மொதல்லயே ஆளுங்களை அடிக்க மாட்டாங்க! எதிரி ஊருக்குப் போயி முதலில் பசுக்களைக் கவர்ந்து வருவாங்க! ஆ+நிரை கவர்தல்-ன்னு பேரு!
வெட்சிப் பூச் சூடிக்கிட்டு இவிங்க போய் பசுக்களைக் கவர, அவிங்க கரந்தைப் பூச் சூடிக்கிட்டு பசுக்களைக் காப்பாங்க! பசுக்களைக் கவர வரும் எதிரிகளை விரட்ட "வேல்" வச்சிருக்காரு தலைவர் நந்தகோபன்! தலைவன்-ன்னா எப்பமே கையில் வேல் இருக்கணும்! அப்ப தானே அழகு? :)

அடுத்து.....
ஏர்-ஆர்ந்த கண்ணி, யசோதாம்மா = பாசமானவங்க தான்! ஆனா அவிங்கள வெறும் பாசம்னு லேசா நினைச்சிறாதீங்க பொண்ணுங்களா! உங்க வருங்கால மாமியாரு தில்லாலங்கடி! அத்தனை ஆயர்களையும் கட்டி மேய்க்கிறவங்க!
ஏர் = பார்வையாலேயே உழுதுருவாங்க உங்க மனசை!
ஆர் = பார்வையாலேயே பாசமும் காட்டுவாங்க உங்க கிட்ட!

இந்தக் காலத்துப் பொண்ணுங்க, காதலனைக் காதலிக்கத் தொடங்கும் முன்னர் ஒரு பயோ-டேட்டா போடுதுங்க-ல்ல? அது போலப் போடறா ஆண்டாள்! :)
* மொதல்ல Date-ஐக் குறிச்சி வச்சிக்கிறா = மார்கழித் திங்கள்! மதி நிறைந்த நன்னாள்!
* அப்புறம் ஊரு = சீர் மல்கும் ஆய்ப்பாடி!
* அப்புறம் Daddy = கூர்வேல் கொடுந் தொழிலன் நந்தகோபன்!
* அப்புறம் Mummy = ஏர் ஆர்ந்த கண்ணி யசோதை!
* அப்புறம் அவ ஆளு = கார்மேனி, செங்கண், கதிர் மதியம் போல் முகத்தான்!

சரி, இத்தினி பேரு பேரையும் சொன்னீயே! அவன் பேரு மட்டும் சொல்ல மாட்டேங்குற?
ஹை, ஹை! அது மட்டும் சீக்ரெட்! நண்பர்களுக்கே அப்பறம் தான் சொல்லுவேன்! அப்பறம் தான் அம்மா-அப்பாவுக்கு! ஃபேமிலிக்கு!
காதல் வந்ததும் கன்னியின் உள்ளம், காதலை யாருக்கும் சொல்வதில்லை!
புத்தகம் மூடிய மயிலிறகாக, புத்தியில் மறைப்பாள் தெரிவதில்லை!

காதலன் பேரை உடனே சொல்லிட்டா வம்பு தான் பரவும்!
வேணும்-னா ஒரு க்ளூ!
அவன் நாராயணன்! என்னும் தெய்வம் :)

---

நாராயண"னே" நமக்"கே" பறை தருவான்!!!

இங்கே தான் ஆண்டாள் நிக்குறா! கண்ணன் படுத்துட்டான்! :)
சிம்ப்பிள் குழந்தைங்க சைக்காலஜி!
படிச்சா என்ன பரிசு-ன்னு மொதல்ல சொல்லிட்டு, அப்பறம் படிக்கச் சொல்லணும்! போட்டுத் திணிக்கக் கூடாது!
இது தெரியாம கீதையில் என்னென்னமோ கண்ட சுலோகத்தையும் சொல்லிப்புட்டு, கடைசீயா பதினெட்டாம் அத்தியாயத்தில்...

* மா "ஏகம்" சரணம் வ்ரஜ! = என் ஒருவனையே சரணம் எனப் பற்று!
* அஹம் த்வா சர்வ பாபேப்யோ = உன்னைக் காலம் காலமாகத் தொடரும் பாபங்களை நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்!
* மோக்ஷ இஸ்யாமி = அருளொடு பெருநிலம் அளிக்கிறேன்! மோட்சம் உனக்கே!
* மா சுச: = கவலைப் படாதே!

இதற்குச் சரம சுலோகம், சரமச் செய்யுள் என்று பெயர்!
மிகவும் முக்கியமான மூன்று மந்திரங்களுள் இதுவும் ஒன்று! வைணவர் உலகம் போற்றிக் கொண்டாடும் மந்திரம்! பல பேரு இதை முணுமுணுப்பாங்க! கும்மோணம் ஒப்பிலியப்பன் கோயில்ல, பெருமாளின் கைக் கவசத்தில் இது எழுதப்பட்டு இருக்கும்!

கீதாசாரம் சுலோக மழையில் நனைந்து, விடிய விடியக் கதை கேட்டான் அர்ஜூனன்! ஆனால் கடைசியில் சரணம் அடைந்தானா? மோட்சம் கிடைத்ததா?

ஹிஹி! பதினேழு அத்தியாயத்திலும் அவன் ஒரேயடியா கன்ஃப்யூஸ் ஆகிட்டான்; கடேசி பதினெட்டாம் அத்தியாயத்தில், சரணம் அடை-ன்னு வாய் விட்டே கேட்டுப் பாத்தாச்சு! அப்பவும் சரணாகதி பண்ண மறந்தே போனான்! இறுதியில் மோட்சம் போகாமல் சொர்க்கம் தான் போனான் அர்ஜூனன்!
கூட இருந்து கீதை கேட்டவனுக்கே இந்த கதி! கீதை கீதை-ன்னு சும்மா அளப்பறை விட்டுக் கொண்டிருக்கும் நாமெல்லாம்? :)

வந்தாள் எங்க அறிவுக் கொழுந்து! அஞ்சு குடிக்கு ஒரு சந்ததியாய்! "எங்கள்" கோதை!
அடச்சே......நம்ம மக்களே பாவம்! கண்டதிலும் உழல்றாங்க! அவிங்களுக்கு பதினேழு அத்தியாயம் கழிச்சியா, பரிசு என்னான்னு சொல்லுறது? இதெல்லாம் வேலைக்காவுமா? கண்ணா! மிஸ்டர் ஜகத்குரு! கொஞ்சம் தள்ளி நிக்கறீயளா?

முதல் பாட்டு, முதல் ரெம்பாவாய்! அதிலேயே சொல்லுறேன் பாரு, நம்ம பசங்களுக்கு என்னா பரிசு-ன்னு!
= நாராயண"னே" நமக்"கே" பறை தருவான்!!!
* மாம் "ஏகம்" = நாராயண"னே"
* அஹம் த்வா = நமக்"கே"
* மோக்ஷ இஸ்யாமி = பறை தருவான்!

வடமொழியில் இதுக்கு பதினெட்டு அத்தியாயமா? பாருங்கள், எங்கள் தமிழில், எடுத்த எடுப்பிலேயே!
அவ்ளோ தான்! ரொம்ப ஈசி! கோப்பையை அறிவிச்சாச்சி! அடிச்சி ஆடுங்க! வெற்றி உங்களுக்கே! இதுக்குப் பேரு தான் Sports-manship! Sports-"woman"ship! :)

கீதோ-பநிஷத்...அப்பறம் பாத்துக்கலாம்!
கோதோ-பநிஷத்...வாவ், சூப்பரு!
கண்ணன் = ஜகத்குரு!
என் தோழீ, கோதை = ஜகத்-ஜகத்குரு! :)
ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம்!

---

பாரோர் புகழப் படிந்து = உலகமே புகழ, மார்கழி நோன்பைத் துவங்குவோம்! குளிக்கப் போகலாம் வாருங்கள்!
எதிலே குளிக்க? = உடலுக்கு அல்லிக் குளம்! உள்ளத்துக்கு அன்புக் குளம்!

"ஏல்-ஓர்" எம் பாவாய்! = எலே பொண்ணுங்களா, பசங்களா, பதிவர்களா, வாங்க வாங்க! அது என்ன ஏல்-ஓர் எம்பாவாய், ஏல்-ஓர் எம்பாவாய்-ன்னு வித்தியாசமாப் பிரிச்சிப் பிரிச்சி எழுதறீங்க?

அதுவா.....? அதை நாளிக்கிப் பார்க்கலாம்! இப்போ ஒழுங்கா புதிர்-01 க்கு விடை சொல்லுங்க! அது வரை வர்ட்டா இஷ்டைலில் வர்ட்டா? :)

---

(this addendum was added later...)
பறை:

பறை = Drums! பறை தருவான்-ன்னா Drums தருவான்-ன்னா அர்த்தம்? :)

ஆண்டாள் என்னும் பெண்ணியவாதி, அதென்ன பசங்க மட்டும் பறையடிச்சி குத்துப்பாட்டுக்கு ஆடறது? நாங்களும் எறங்கறோம் பாரு-ன்னு இறங்கிட்டாளா? :)
"பறை" என்று பக்தி இலக்கியத்தில் சொல்லாளும் கவிஞர் = கோதை ஒருத்தியே!

* பறை = மோட்சம்! (ஆன்மீக ரீதியில்)
* பறை = பேரின்பம்! (இலக்கிய ரீதியில்)
* பறை = அவன் இன்பம்! (காதல் ரீதியில்)

அட, வெறுமனே ஒரு வாத்தியக் கருவி எப்படிங்க மோட்சத்தை/ இன்பத்தைக் குறிக்கும்?

சங்கத் தமிழர்களோடு நெருங்கிய தொடர்புள்ள இசைக்கருவி = பறை!
பிறப்பு முதல் முடிவு வரை, ஒவ்வொரு வாழ்க்கைக் கட்டத்திலும் பறை இருக்கும்! போர், உழவு, கூத்து என்று ஒவ்வொரு திணை/துறையிலும் பல்வேறு பறைகள்! அரிப் பறை, செருப் பறை, ஆகுளிப் பறை என்றெல்லாம் இசைத் தமிழில் வரும்!

அப்பேர்ப்பட்ட சங்கத் தமிழ்க் கருவியைத் தான், நோன்புக் கருவியாக, நோன்பிலே கொண்டு வந்து வைக்கிறாள் கோதை!

மலையாளத்தில் "என்ன பறையும்"-ன்னு கேக்கறோம்-ல்ல?
பறை = சொல்!
பறைதல் = சொல்லுதல்! இசையால் சொல்வது = பறை! ஆனால், பறை என்பது வெறுமனே இசைக் கருவி மட்டும் தானா?
இல்லை!
அது சமூக வழக்கிலே அளக்கும் கருவியாகவும் மாறி விட்டது!

பறையின் மேற்புறத் தோலை நீக்கினால் (அ) பறையைக் கவிழ்த்தால், பறை ஒரு கொள்-கலன் (container) ஆகி விடும்!
கூத்து முடிந்த பின், பறையைக் கவிழ்த்து, அதிலேயே காசுகள் பெறும் தெருவோரக் கலைஞர்களைப் பார்த்திருக்கோம் அல்லவா?

முற்காலத்தில், பறையடித்து முடிந்த பின், அளந்துவிடும் நெல் கூலியைப் பறையிலேயே வாங்கிக் கொள்ளலாம்! = பறைக் கூலி!
* அதே போல், தெய்வம் கொடுக்கும் கூலி = மோட்சம் = பறை!
* கலந்து விட்ட காதலன் கொடுக்கும் கூலி = பேரின்பம் = பறை!

* பறையடித்து, அதன் கூலியையும் அதிலேயே வாங்கிக் கொள்ளுதல் போலே...
* பிறவி கொடுத்து, அதன் கூலியான மோட்சத்தையும், பிறவியின் முடிவிலேயே கொடுத்து விடுகிறான் எம்பெருமான்!
சரணம் ஆகும் தனதாள் அடைந்தோர்க்கெல்லாம்,
மரணம் ஆனால் வைகுந்தம் கொடுக்கும் பிரான் என்று மாறன் வாய் மொழியையும் ஒப்பு நோக்கிப் பாருங்கள்! இப்படி நம் அனைவருக்கும் கூலி கொடுக்கும்/ஆண்டளக்கும்/படியளக்கும் ஐயன்! இந்தப் படியளத்தலே = பறை!
* யார் தருவார் பறை? = நாராயண"னே"!
* யாருக்குத் தருவார் பறை? = நமக்"கே"!
நாராயணனே, நமக்கே, பறை தருவான்!!  என்று தன் முதல் பாட்டைத் துவங்குகிறாள்!

"பறை" என்னும் இந்தச் சொல்லாட்சி, ஆண்டாள் மட்டுமே காட்டும் "உள்ளுறை உவமம்" = Abstraction in Poetry!
வேறு எந்தவொரு ஆழ்வாரோ, நாயன்மாரோ காட்டாத...
ஒரு பெண்-கவிஞர் மட்டுமே சாதித்துக் காட்டிய...
அவள் அப்பா பெரியாழ்வார் கவிதையிலும் காணமுடியாத குறியீடு! இப்படி ஒரு தனித்தன்மை இந்தப் பெண்ணுக்கு!

1. நமக்கே "பறை" தருவான் =(திருப்பாவை:1 - மார்கழித் திங்கள்)
2. பாவாய் எழுந்திராய், பாடிப் "பறை" கொண்டு =(தி:8 - கீழ்வானம் வெள்ளென்று)
3. போற்றப் "பறை" தரும் புண்ணியனால் பண்டொரு நாள் =(தி:10 - நோற்றுச் சுவர்க்கம்)
4. ஆயர் சிறுமியரோமுக்கு அறை "பறை" =(தி:16 - நாயகனாய் நின்று)
5. அருத்தித்து வந்தோம் "பறை" தருதியாகில் =(தி:25 - ஒருத்தி மகனாய்)

6. சாலப்பெரும் "பறை"யே பல்லாண்டு இசைப்பாரே =(தி:26 - மாலே மணிவண்ணா)
7. பாடிப் "பறை"கொண்டு யாம்பெறும் சம்மானம் =(தி:27 - கூடாரை வெல்லும்சீர்)
8. இறைவா நீ தாராய் "பறை"யேலோ ரெம்பாவாய் =(தி:28 - கறவைகள் பின்சென்று)
9. இற்றைப் "பறை" கொள்வாம் அன்று காண் கோவிந்தா, எற்றைக்கும் ஏழேழ் பிறவிக்கும் =(தி:29 - சிற்றஞ் சிறுகாலே)
10. அங்கு அப்"பறை" கொண்ட ஆற்றை அணி புதுவை =(தி:30 - வங்கக் கடல்கடைந்த)

திருப்பாவையில் மட்டுமேயான சொல்லாட்சி பறை!
அதுவும் கடைசி 5 கவிதைகளில், தொடர்ச்சியாக வரும் சொல்லாட்சி!

* துவக்கத்திலே, பறை=நோன்புக்கான இசைக்கருவி என்பது போல் காட்டி விட்டு...
* நடுவிலே, பறை=சன்மானம், பாடிப் பறை கொண்டு யாம்பெறும் சம்மானம் என்று படியளந்து கிடைத்த பரிசைச் சொல்லி...
* இறுதியிலே, பறை=மோட்சம்/பேரின்பம், இற்றைப் பறையெல்லாம் எனக்கு ஒன்னுமே வேணாம், எற்றைக்கும் ஏழேழ் பிறவிக்கும் நீயே...என்று முடிக்கிறாள்!

இப்போது தெரிகிறதல்லவா, அவள் தனித்துவமான கவிதை = பறை?
உள்ளுறை உவமம்! கவிதை மறைக்கரு (Poetical Abstraction)

* பறை =  சங்கத்தமிழ் இசைக்கருவி
* பறை =  படியளந்து பெறும் பரிசில்/கூலி
* பறை =  எனக்கு-அவனே என்ற பேரின்பக் கூலி!

ஒரு உள்ளத்துக்கு,  "அவன்" கொடுக்கும்  உச்சகட்ட பேரின்பக் கூலி!
என் அன்புத் தோழி, ஆண்டாளின் அடிமனசு இன்பமே, உனக்குப் "பறை"யேலோ ரெம்பாவாய்!!!