ஆடிப்பூரம்: ஆண்டாள் கல்யாணப் போட்டியில் வென்ற ஆண்மகன் யார்? - 2

மூனு பேரும் இங்கிட்டு வந்து நில்லுங்க! பார்த்து விடலாம், யார் தேறுகிறீர்கள் என்று! - சென்ற பதிவு இங்கே!
* திருக்கோவிலூர் உலகளந்த பெருமாள்,
* மனம் மயக்கும் மதுரைக் கள்ளழகர்,
* எம்பெருமான், திருவேங்கடமுடையான்

105) உலகளந்த பெருமாள், திருக்கோவிலூர்
பராக்-பராக்-பராக்!
"என்ன கோதை? நான் தானே உனக்குப் பிடித்தமானவன்? ஓங்கி உலகளந்த "உத்தமன்"-ன்னு என்னைத் தானே பாடினாய்?"

"வாருங்கள், அளந்தவரே! வாருங்கள்! திருக்கோவிலூர்-ன்னாலே சும்மா "அளந்து" விடுவாங்க போல இருக்கே! நான் உத்தமன்-னு உங்களைச் சொல்லல! காஞ்சிபுரம் உலகளந்த பெருமாளைச் சொன்னேன்!"

"கோதை, யார் மேலயோ இருக்கும் கோபத்தை என் மேலே காட்டுகிறாயே! நியாயமா?"

"நியாயம் பற்றி நீங்க பேசறீங்களா? மாவலிக்குச் சிறு கால் காட்டி, பெரு கால் அளந்தீங்க தானே? போனால் போகட்டும்! ஆனா அளக்கும் போது இந்த மொத்த உலகத்தையும் சேர்த்து தானே அளந்தீங்க? அப்போ உங்க திருவடி, இந்தப் பூமி மேல மொத்தமாப் பட்டிருக்கணுமே? "

"ஆமாம்! பட்டதே; பட்டர் பிரான் கோதைக்கு பட்டதில் என்ன ஐயம்? பட்ட குறையா? பட்டு விட்ட குறையா? விட்டு தொட்ட குறையா?"

"ஐயா தமிழ்க் கடவுளே! போதும் உங்க அடுக்கு மொழி! திருவடிகள் பூமியில் மொத்தமா பட்டிருந்தா, பூமியில் உள்ள அத்தனை பேரும் இந்நேரம் மோட்சம் போயி இருப்பாங்களே? ஏன் போகலை? நீங்க என்னமோ சதி செஞ்சிருக்கீங்க! கேக்கறே-ன்னு தப்பா நினைச்சிக்காதீங்க! அப்படி என்ன திருவடியை விட நீங்க உசத்தியாப் போயிட்டீங்க?"

"அது இல்லை கோதை...வந்து....வந்து......என் திருவடிகள் என்னை விட..."

"போதும் உங்க திருக்கோவிலூர் தகிடு தத்தம்...உங்களையும் நிராகரிக்கிறேன்!...(Rejected...) அடுத்து..."

---

106) கள்ளழகர் என்னும் சுந்தரராஜப் பெருமாள், மதுரை-மாலிருஞ்சோலை!
பராக்-பராக்-பராக்! "ஆண்டாள்! My honey! தேனே, நலமா பொன் மானே?"

"வாருங்கள் அழகரே வாருங்கள்! பச்சைப் பட்டு உடுத்தி வந்திருக்கீங்க போல இருக்கே! அது எப்படி வருஷா வருஷம், உமக்கு மட்டும் பச்சைப் பட்டே வருது? இல்லை.....பெட்டி முழுக்கவே பச்சை தானா? ஹா ஹா ஹா! பச்சை மாமலை போல் பெட்டி! "

"ஆகா...உனக்கு என்ன உஷ்ணம்? என்ன உஷ்ணம்? மோர்ப் பந்தலில் மோர் தரச் சொல்லட்டுமா?"

"எனக்கு மோர்ப் பந்தல் எல்லாம் வேணாம்! என் தோழனோட மாதவிப் பந்தலே போதும்!" :)

"ஓ...அவன்ன்ன்ன்ன்னா? ......சரி, சரி...மாலையைச் சீக்கிரம் போடு! சோலை மலைக்குச் செல்ல வேண்டும்! நேரமாகிறது!"

"ஏதேது? பெண்ணைக் கட்டாயப்படுத்தி மாலை வாங்குறீங்க போல! சோலை மலை உங்க மலையா? போனால் போகட்டும் என்று என் மருமகன் முருகன், படைவீடு கீழே ஒரு வெளிவீடு (out house) கொடுத்திருக்கான்!  ஒதுங்க இடம் கொடுத்ததுக்கே இந்த ஆரவாரமா? வாடகை வீட்டில் குடியிருக்கும் போதே உமக்கு இம்புட்டு கோலாகலமா?"

"என்ன ஆண்டாள்? அடக்கமே உருவான மதுரைப் பெண் போலவா நீ பேசுகிறாய்? வெடுக்கெனப் பேசி நடுக்குறச் செய்தால், படுக்குறும் பரமன் மிடுக்கு அழிவேனே!
நூறு தடா பொங்கல், நூறு தடா வெண்ணெய்! பெருமாளிடம் உன்னைச் சேர்ப்பிப்பதற்காக எனக்கு நேர்ந்து கொண்டாய் அல்லவா?
அதான் நானே வந்துள்ளேனே! என்னிடம் சேர்ந்து விடு! பொங்கலையும் என்னிடமே சேர்த்து விடு!"

"கள்ள்ள்ள்ள் அழகா! பாலுக்கும் காவல், பூனைக்கும் தோழனா நீ?
கூழும் வேண்டும், மீசையும் வேண்டும்! பெண்ணும் வேண்டும், பொங்கலும் வேண்டுமா?
மனத்துக்கினியான் என்னிடம் வந்து சேர்ந்தால் மட்டுமே உனக்குப் பொங்கல்! இல்லீன்னா போங்கல்! போங்கள்! உங்களையும் நிராகரிக்கிறேன்!...(Rejected...) அடுத்து..."

---

107) பாலாஜி, ஸ்ரீநிவாசன், வேங்கடேஸ்வரன் என்னும்...
திருவேங்கடமுடையான், திருவேங்கடம்!
பராக்-பராக்-பராக்!

ஜருகண்டி, ஜருகண்டி, பதண்டி-மா, பதண்டி...

"கோதை, என்ன இது? என்னை அழைத்தாய்? ஆனால் நான் வரும் போதோ ஓடுகிறாயே?"

"பின்ன என்னவாம்? வரும் போதே ஜருகண்டி, ஜருகண்டி-ன்னு சொன்னால் ஜருகாம என்ன செய்வார்களாம்?"

"ஹா ஹா ஹா! நீ அழைத்தாயே என்பதற்காகத் தான் வந்தேன்! தெழி குரல் அருவி பாயும், எம்பெருமான் பொன் மலையை விட்டு இறங்கி வந்தேன் பெண்ணே!"

"வேங்கடநாதா, உங்கள் மலையில் அருவி எல்லாம் இருக்கா? எனக்கு அருவின்னா ரொம்பவும் பிடிக்கும்!
மலை அருவியில் சாரல் தெளிக்க,
மனத்துக்கு இனியான் சேலை ஒளிக்க,
அவன் பரந்த மார்பில்,
விரிந்து குளிப்பது தான் எத்தனை சுகம்! ஆகா!
தினமும் இதே குளத்தில் குளித்துக் குளித்து எனக்குச் சலித்து விட்டது! இந்த மதுரையில் மருந்துக்கும் ஒரு அருவியும் இல்லை! குருவியும் இல்லை!"

(ஒரே ஒரு விநாடி தரிசனத்தில், ஒன்னுமே பேசாம, அருவியைக் காட்டி இப்படி மயக்கி விட்டானே வேங்கடவன்? - அத்தனை எம்பெருமான்களும் பொறாமை விழிகளால் பொன்மலையானைப் பார்க்கிறார்கள்!)

"வெறும் அருவி மட்டுமா கோதை? விண்ணீல மேலாப்பு விரித்தாற் போல் மேகங்காள்! தேன் கொண்ட மலர்ச்சிதறல் திரண்டேறிப் பொழிவீர்காள்! எல்லாம் இருக்கும் திருமலையில்!
அது திருமலை! இது தோள்மலை! - என் தோள்மலையில் உன் தோள்மாலை எங்கே? தோமாலை எங்கே?"

* தோமாலை சேவை! ஆண்டாள் வேங்கடவனுக்கு மாலையைச் சூட்ட மிக அருகில் வந்து விட்டாள்!
* கிட்டக்க வந்தால், அவன் பச்சைக் கர்ப்பூர நெடி, அவள் பச்சை உடம்பை என்னமோஓஓஓஓஓ பண்ணுகிறது!
* அத்தனை திவ்யதேச எம்பெருமான்களுக்கும் இதயம் தடக்-தடக் என்று அடித்துக் கொள்கிறது!
* அரங்கப் பள்ளி கொண்டான் மட்டும் கழிவிரக்கத்தில் கொஞ்சம் தள்ளிக் கொண்டான்! ஆனால்....ஆனால்....ஆனால்....

---

"தங்கச்சீஈஈஈஈஈஈஈஈஈஈஈ!

எதுக்கும் ஒரு முறைக்கு இரு முறை நல்லா யோசிச்சிகோம்மா! திருமலை மேலே தேவியர் யாரும் இருக்க முடியாது! எல்லாரையும் மலைக்குக் கீழே அனுப்பி விடுவான் வேங்கடவன்!
கேட்டால், குரு பரம்பரை.....தேவி பூமியில் குருவாய் இருக்கணும்......துணைக்குச் சேனை முதலியார், நம்மாழ்வார் என்று ஒவ்வொருத்தரா அனுப்பறேன்-னு கதை விடுவான்! திருமலை என்பது அ-பிராக்ருதமான மலை! அங்கே அவனும் அவன் அடியார்கள் மட்டுமே! அவன் அந்தரங்க அறையில் கூட அடியார்கள் தான் படியாய்க் கிடப்பார்கள்! வாசல் படியாய் கிடந்து, அவன் பவள வாய் காண்பார்கள்!
உனக்கு ப்ரைவசி கூட இருக்காது! ப்ரை-வசி இல்லாமல் வசிப்பாயா நீ? உனக்கு அந்தரங்கம் வேணுமா? இல்லை அந்த-ரங்கம் வேணுமா?"

"அண்ணா இராமானுசரே! நல்ல வேளை ஞாபகப்படுத்தினீர்கள்! இல்லீன்னா என் கதி என்ன ஆயிருக்கும்? பெரும்பூதூர் மாமுனிக்குப் பின் ஆனேன் வாழியே!"

.........வேங்கடவன் உடையவரை நோக்கி ஒரு பார்வை பார்க்க...அவரோ சிரிக்க, அவனோ முறைக்க...

---

108) நம்-பெருமாள் என்னும் நம்முடைய பெருமாள்,
அரங்கன், திருவரங்கம்!
பராக்-பராக்-பராக்!
பராக்-பராக்-பராக்!

அண்ணலும் நோக்கினான்! அவளும் நோக்கினாள்!
கூரிய விழிகள் கூறிக் கொண்டன!
கண்கள் கலந்தன! வாய்கள் மறந்தன! பேச்சே இல்லை!
அவள் மூச்சு இவன் மேலே! இவள் மூச்சு அவன் மேலே!

* அவன் எளியன்! அலங்காரம் கூட இல்லை! = வெறும் முத்து மாலை!
* இவள் அளியள்! அலங்காரம் தான் முழுதும்! = பூமாலை, பாமாலை! இவர்களுக்குள் எப்படி ஒத்துப் போகும்? திருக் கமல பாதம் வந்து........என் கண்ணினுள்ளன ஒக்கின்றதே!
சிவந்த ஆடையின் மேல்........சென்றதாம் என் சிந்தனையே!
உந்தி (தொப்புள்கொடி) மேல்......அதன்றோ உள்ளத்தின் உயிரே!
திருவயிற்று உதர பந்தனம்.........என் உள்ளத்துள் உலாகின்றதே!

பின்னிய கூந்தல் கருநிற நாகம்.. பெண்மையின் இலக்கணம் அவளது தேகம்

ஆர மார்பு அன்றோ............அடியேனை ஆட்கொண்டதே!
கண்டம் (கழுத்து) கண்டீர்.........அடியேனை உய்யக் கொண்டதே!
செய்ய வாய்......ஐயோ.........என்னைச் சிந்தை கவர்ந்ததுவே!
பெரிய வாய கண்கள்.....என்னைப் பேதைமை செய்தனவே!!!

தட்டொளி-கண்ணாடி சேவை

நீலமேனி.... ஐயோ..... நிறை கொண்டது என் நெஞ்சினையே!!!

சவுரித் திருமஞ்சனம்

என் அமுதினைக் கண்ட கண்கள், மற்று ஒன்றினைக் காணாவே!!!
என் அமுதினைக் கண்ட கண்கள், மற்று ஒன்றினைக் காணாவே!!!

---

* நம்மாழ்வார் திருமணத்தை நடத்தி வைக்க,
* பெரியாழ்வார் தம் ஆவியாம் திரு-மகளை, அரங்கனுக்குத் தாரை வார்க்க,

* ஆழ்வார்கள் பன்னிருவர் ஆழ்ந்தே தமிழ் இசைக்க,
* நாயன்மார்கள் மங்களப் பதிகம் பாடியே அருள,

* திவ்யதேச எம்பெருமான்கள் அத்தனை பேரும் அருளாசி வழங்க,
* மத்தளம் கொட்ட, வரிசங்கம் நின்றூத,
* அடியார்கள் வாழ, அரங்கநகர் வாழ,

** நம்பிக்கு மாலையிட்டாள் நங்கை!
** நம்பியிடம் சர்க்கரைப் பொங்கலில் நெய்யாய்க் கரைந்து விட்டாள் நங்கை!
** நம்பியின் பாம்புப் படுக்கையில், நம்பியை, நம்பி ஏறி விட்டாள் நங்கை!

 மெத்து என்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேல் ஏறி...
குத்து விளக்கு எரியக், கோட்டுக் கால்
கட்டில் மேல் காதலனைச் சேர்ந்து விட்டாள் கோதை!

இன்றோ திரு ஆடிப் பூரம்! எமக்காக
அன்றோ இங்கு ஆண்டாள் அவதரித்தாள்! - குன்றாத
வாழ்வான, வைகுந்த வான்போகம் தனை இகழ்ந்து,
ஆழ்வார் திருமகளா ராய்!

திரு ஆடிப் பூரத்தில் ஜகத்து உதித்தாள் வாழியே!
திருப் பாவை முப்பதும் செப்பினாள் வாழியே!
செல்லமே வாழியே! என் உயிர்த் தோழி வாழியே!

---

(சென்ற ஆண்டு மெளலி அண்ணா, "திவ்ய சூரி சரிதம்" பற்றி எழுதுங்களேன் என்று நேயர் விருப்பம் வைத்தார்! அதற்குக் காலம் இப்போது தான் கனிந்தது!

கருடவாகன பண்டிதர் என்பவர் எழுதிய நூல் தான் திவ்ய சூரி சரிதம்! பழைய நூல்! அச்சில் அவ்வளவாகக் கிடைப்பதில்லை!

நம்மாழ்வார் ஆண்டாள் சுயம்வரத்தை நடத்துவார்; தோழி அனுக்ரகை கூவிக் கூவி அழைக்க, ஒவ்வொரு எம்பெருமானும் கோதை முன் தோன்றுவர்; அரங்கனை மட்டுமே அவள் கண்களால் தேர்ந்து எடுப்பதாகவும் வரும்!

ஒவ்வொரு பெருமாள் வரும் போதும், அவர் தலம், அதன் தல வரலாறு சொல்வதோடு நூல் நின்று விடும்!
மேலே நீங்கள் கண்ட உரையாடல்கள் எல்லாம் அடியேன் கற்பனையே!
கோதையின் பின்னால் ஒளிந்து கொண்டு, அடிப் பையன்-பொடிப் பையன், அனைத்து திவ்யதேச எம்பெருமான்களையும் கலாய்த்து விட்டேன்! :)

அனைத்து எம்பெருமான்களும் அடியேனை மன்னிக்க வேண்டும்!
"சிறு பேர்" அழைத்தனவும் சீறி அருளாதே! இறைவா நீ தாராய், பறையேலோ ரெம்பாவாய்! :)

---

அடியே கோதை...
உன் பிறந்த நாள் பரிசு தான், இந்தப் பதிவு!
பிடிச்சிருக்கா உனக்கு? :)
ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம்!