தயிர்க்காரி - தும்பையூர் கொண்டி! - Part2

தும்பையூர் கொண்டி மனசில் ஏதோ முடிவெடுத்து விட்டாள்! - விபரீதமாகவா??
தினப்படி மூனுபடி! அதிகாலையிலேயே தயிர் அளந்து விட்டு, யார் கண்ணிலும் படாமல் மறைந்து விடுவாள்! கதையின் முதல் பாகம் இங்கே!
தயிர் கொடுத்த நங்கை, பங்கை மட்டும் பெற்றுக் கொள்ளவில்லை!
சரி, மாதம் பிறந்ததும், ஊதியம் போல் கொடுத்து விடலாம் என்று நினைத்தார்கள்! மாதமும் பிறந்தது...

---

முதலியாண்டான்: "என்னம்மா, தும்பையூர் கொண்டி, நல்லா இருக்கீயா? ஆளே காணலை? இந்தா பிடி.....முப்பது நாளும் மூனு படி அளந்த! படிக்கு ஒரு காசு வீதம், மொத்தம் 90 செப்புக்காசு!"

கொண்டி: "காசு வேணாம் சாமீ! நான் இராமானுசரைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கேன்! யாரையும் ஒதுக்க மாட்டார்-ன்னு தெரிஞ்சி, என் சொந்த அன்பின் பேரில் தான் தயிர் அளந்தேன்!"

முதலி: "என்ன, விளையாடுறியா? ரொம்ப செல்வச் செழிப்பா இருக்கே-ன்னு நினைப்போ? பேசாம தயிர்க் காசை வாங்கிக்கோம்மா! பெருமாளுக்கு மட்டுமே கடன்பட்டிருக்கும் எங்களை, தயிருக்கெல்லாம் கடனாளியா ஆக்கீறாத தாயே!"

கொண்டி: "அப்படீன்னா, உங்க இராமானுசர் கிட்ட..., நான் ஒன்னு கேட்டதாச் சொல்லி, வாங்கிக் கொடுங்க ஐயா! அது போதும்!"

முதலி: "ஆகா! இதுல விவகாரம் ஒன்னும் இல்லீயே?

என்ன கொண்டி, கோயிலுக்குள் போகணுமா? இப்பல்லாம் நீயே போகலாமே! அவரு சொல்லித் தான் உள்ளே விடுவாங்க என்பதெல்லாம் ஆரம்பத்தில் தான்! இப்போ மாறி விட்டது! "திருக்குலத்தார்" என்று உங்களுக்குச் சிறப்புப் பெயர் வேற கொடுத்திருக்காரு! உங்களைத் தடுத்தா, எங்களை வெளியே துரத்தினாலும் துரத்தீருவாரும்மா! ஹா ஹா ஹா!"

கொண்டி: "அதில்லீங்க! கோயிலுக்கு நானே போய்க் கொள்கிறேன்! எனக்கு ஒரேயொரு சீட்டு மட்டும்....அவர் கிட்டே வாங்கித் தாங்க! அது போதும்!"

முதலி: "சீட்டா?......என்ன சீட்டு?"

கொண்டி: "மோட்ச ஓலை!"

முதலி: "அப்படியொரு சீட்டா? என்னமா சொல்லுற நீயி??"

கொண்டி: "முன்பு திருவரங்கத்தில், நம் சொத்துக்கு "உடையவர்"-ன்னு சொன்னானாமே அரங்கன்! அதான் யாரு "உடையவங்களோ", அவங்க கிட்ட இருந்து ஒரே ஒரு சீட்டு!

சீட்டு எழுதிக் கொடுத்தால் போதும்! நான் திருவேங்கடமுடையானிடம் அதைக் காட்டி வேண்டிக் கொள்வேன்! எனக்கு இங்கே தனியா கிடந்து அல்லாடுறது பிடிக்கலீங்க! அவன் கிட்ட போய் அவனுக்காகவே இருந்துடணும்-ன்னு ஆசையா இருக்கு!" - கண்களில்....தோமாலை சேவை!

முதலியாண்டானுக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டது!
"ஒரு வேளை, இவள் "உடையவர்" என்பதைக் கேலி பேசுகிறாளோ? இல்லையே! கண்ணில் இருந்து கொட்டும் அருவியைப் பார்த்தால் அப்படித் தெரியலையே!

ஒரு வேளை, நாம் தான் "உடையவர்" என்பதை முழுமையாக நம்பலையோ? அது சும்மா ஒரு பட்டப் பெயர்-ன்னு மட்டும் நினைச்சிட்டோமோ?
கேவலம், தயிர்க்காரிக்குத் தோனினது.....யாரு உடையவங்களோ, அவங்க கிட்ட இருந்து ஒரு சீட்டு....இவ்வளவு நாள் நமக்குத் தோனாமல் போச்சே!

சே! தவறு தவறு! "கேவலம் தயிர்க்காரி" என்றெல்லாம் சொல்லக் கூடாது! ஏன் தான் என் நாக்கு அன்றில் இருந்து இன்று வரை அப்படியே இருக்கோ?

உடையவர் என்னை அடிக்கடி கடிந்து கொள்வது இதனால் தானோ? ஜாதி அபிமானம், என்னை அறியாமல் இன்னும் என்னிடம் ஒட்டிக்கிட்டு இருக்கோ? "

---

இராமானுசர்: "என்ன தாசரதி (எ) முதலியாண்டானே! ஏன் இவ்வளவு பதற்றம்?"

முதலியாண்டான், விஷயங்களைச் சொல்லச் சொல்ல இராமானுசருக்கே தூக்கி வாரிப் போடுகிறது!

"என்னது? மோட்சம் போவதற்காக என்னிடம் சீட்டு கேட்டாளா?

மோட்சம் என்பது எம்பெருமான் தானே தரவேணும்? அதைத் தரும் "வல்லமை" ஒரு சாதாரண மனிதனான எனக்கு இருக்கா?
ஆகா................! வல்லமை! வல்லமை!

அந்தப் பாட்டின் பொருள் இப்போது விளங்கி விட்டது! நன்றாக விளங்கி விட்டது!

நீள் விசும்பு அருளும்!
அருளோடு, பெரு நிலம் அளிக்கும் வலம் தரும்!
வலம் தரும் = வல்லமை தரும்! எனக்கு வல்லமை தரும்!"

முதலி: "உடையவரே, என்ன சொல்றீங்க? எனக்கு ஒன்னுமே புரியலை!"இராமானுசர்: "அம்மா, தாயே! தயிர்க் காரியாய் வந்து, தயை காரியம் செய்தாயே!
ஆழ்வாரின் தமிழ், வெறும் தமிழ் அல்ல! = அது ஈரத் தமிழ்!

அந்த ஈரம், இன்று வந்து என்னை நனைத்து விட்டதே! வேத/வேதாங்கம் படிக்கும் போது கூட புரியாத ஒன்று....இன்று தமிழ் வேதம் படிக்கும் போதா புரிய வேண்டும்?
மாறன் பணித்த தமிழ் மறைக்கு, மங்கையர் கோன் ஆறங்கம் கூற...
கார்த்திகையில் கார்த்திகை நாள்...என்பது எவ்வளவு பொருத்தம்!

"வெறும் பாடமாக" இல்லாமல்......"வாழ்க்கைப் பாடமாய்ப்" பொருள் உணர்த்தி விட்டாயே, தயிர்க்காரி! தும்பையூர் கொண்டி!

வாம்மா! உள்ளே வா! இதோ, நீ கேட்ட மோட்ச ஓலை! நான் எழுதித் தருகிறேன்!

---

திருமலை!
இன்று, தெலுங்கில் "படிக்காவாலி" எனப்படும் வெள்ளைக் கோபுர வாசல்!

பச்சைப் புடைவையாய் மலைகள் சூழ, வண்ண மலர்கள் அதற்குச் சரிகை போட,
வெள்ளைக் கழுத்துள்ள பெண், நம் குழந்தை வந்து விட்டதா என்று எட்டிப் பார்ப்பது போல்......., அந்தக் கோபுரம் எட்டிப் பார்க்கிறது...

வாசலில் ஒரே கலாட்டா! தும்பையூர் கொண்டி அதிகாரிகளிடம் முறையிட்டுக் கொண்டு இருக்கிறாள்! கையில் இராமானுசர் எழுதிக் கொடுத்த மோட்ச ஓலை!

"ஏம்மா! உனக்கு புத்தி கித்தி பிசகிப் போச்சா? ஓலையைக் காட்டினா எல்லாம் மோட்சம் கிடைக்குமா? அதுவும், மனுசன் கட்டி வைச்ச கோயில்-ல்ல நுழைஞ்சி மோட்சம் போகணும்-ன்னு கேட்கிறாயே? முடியுமா?
இராமானுசர், உன் மனம் நோக வேணாமே-ன்னு சும்மா எழுதிக் கொடுத்து இருப்பார்! அதை இங்கே எடுத்தாந்து, உள்ளே விடுங்க-ன்னா எப்படி?"

"போ, போ! போய் உன் வீட்டுப் பூஜை அறையில் ஓலையை வச்சிக்கோ! கடைசிக் காலத்தில் அதைத் தொட்டுப் பாத்துக்கோ! மோட்சம் போவ!"

"இன்னும் இளமை இருக்கே உனக்கு! இங்கேயே மோட்சம் இருக்கே கொண்டி! இளமையா-இன்பமா சுகபோகமா இருக்குறது தான் மோட்சம்! அதை விட்டுட்டு....பெருசா ....ஓலையாம், உடையவராம், மோட்சமாம்...."

இப்படி ஆளாளுக்கு வியாக்யானம் பண்ணிக் கொண்டிருக்க....ஆளாய் அங்கே வந்தான், ஒரு கட்டிளங் காளை! செல்வச் சீமானோ?
அவன் நடையழகு! பின்னும் உடையழகு! பின் வரும் குடையழகு! பின்னே சடையழகு! சக்கரப் படையழகு!
உடுப்பில் தோன்றும் மிடுக்குக்கு ஒரு தனி மதிப்பு தான் போல! பேசுவார்களையும் பேசாமல் இருக்கச் செய்து விடுகிறதே!

"ஏம்மா...என்ன ஓலை அது? இப்படிக் கொடு, பார்ப்போம்!"

---

ஓலை:
அகலகில்லேன் என்று அவளுறை திருவேங்கடமுடையானே,
நலம்; நலமறிய ஆவல்!

உனக்குப் பல்லாண்டு பல்லாண்டு! நிற்க!

இந்த ஓலையைக் கொண்டு வரும் தும்பையூர்க் கொண்டி, புகல் ஒன்றில்லா அடியவள்! உன் அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்தேனே என்று "ஆசை"ப்படுகிறாள்!

உம்முடைய நித்ய-லீலா விபூதிகளுக்கு "உடையவன்" ஆகிய அடியேன்,

இவள் அன்பினால் அளந்த தொன்னூறு தயிர்ப் படிக்கு ஈடாக,

மோட்சப் படியை அளிக்கக் கடமைப்படுகிறேன்! நீயும் அவ்வண்ணமே தந்தருள நம் நியமனம்!

தொன்னூறு தயிர்ப்படிக்கு...

முடிவும் முழுதுமாக நான் கட்டும் தவணைத் தொகையாக,

இவள் வைகுந்தம் புகுந்து கொள்ளக் கடவது!

இங்ஙனம்...
(திருவாழி முத்திரையோடு:
ஒப்பம் - இராமானுசன்)

---

ஹா ஹா ஹா

அழகுச் சீமான்: "அதிகாரிகளே! பாவம்! ஏதோ, நம்பி வந்து விட்டாள்! எதுக்கு இவளைத் தடுத்து நிறுத்தி...தேவையில்லாமல் ஒரு களம் உருவாக்குகிறீர்கள்?

ஓலையாவது, பாலையாவது? அது பற்றி நமக்கென்ன கவலை!

மற்றவர்களைப் போல் இவளையும் தரிசனத்துக்கு உள்ளே அனுப்புங்கள்! இவளும் பார்த்து விட்டு இவள் வழியில் போகட்டுமே!"

உள்ளே விட்டு விட்டார்கள்!
தும்பையூர் கொண்டி வரிசையில் ஊர்ந்து ஊர்ந்து நகர்கிறாள்!

அவள் முன்னேயும் பின்னேயும் விதம் விதமான அடியார்கள் கூட்டம்! அவரவருக்கு ஒவ்வொரு ஆசை! ஒவ்வொரு ஏக்கம்!
ஒவ்வொருவராக அவனை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டே....அவரவர் விதி வழி அடைய "நின்றனரே"!

மகாத் துவாரம், கொடி மரம், ரெங்க மண்டபம், அயன மண்டபம், வெண்டி வாகிலி, பங்காரு வாகிலி என்று தாண்டித் தாண்டி...

இதோ திருமாமணி மண்டபத்துக்கு வந்தாகி விட்டது....

தங்க வாயில்...ஜய விஜயர்கள் இரு புறமும் வைத்த மா நிதியைக் காத்து நிற்க,

பெரிய திருவடியாகிய கருடன் ஏகாந்தத்தில் அவனையே கண்டு கொண்டிருக்க....

அத்தனை மக்களின் கூச்சலும், ஓர் நொடிக்குள் அடங்கி விட....
ஓடப்பராய் இருக்கும் ஏழையப்பர்,
பணத்தப்பர், அதிகாரப் பத்துமப்பர்
உதயப்பர் ஆகி விட்டு, ஓர் நொடிக்குள்,
ஒடப்பர் உயரப்பர் எல்லாம் மாறி....
ஒப்பப்பர் ஆகி.....அவரவர் தலைமேல் அவரவர் கைகள்!

அதோ..அதோ..சென்னி ஓங்கு..எம்பெருமான் திருவேங்கடமுடையான்....
மாயனார் திரு நண் மார்பும், மரகத உருவும், தோளும்
தூய தாமரைக் கண்களும், துவர் இதழ்ப் பவள வாயும்
ஆய சீர் முடியும் தேசும், அடியோர்க்கு அகலலாமே!

அகலகில்லேன் இறையும் என்று
அலர்மேல் மங்கை உறை மார்பா!
என்னை ஆள்வோனே!

உன் வென்றி வில்லும், வாளும், தண்டும்,
சங்கோடு சக்கரமும்....
இன்று வந்து என் கண்ணுள் நீங்காது!
என் நெஞ்சுள்ளும் நீங்காது நீங்காதே!

உன் கோல நீள் கொடி மூக்கும்,
தாமரைக் கண்ணும், கனி வாயும்,
நீல மேனியும், நான்கு தோளும்,
ஐயோ....வந்து.....என் நெஞ்சம் நிறைந்ததுவே!

---

நிவேதனத் திரை போட்டு விட்டார்கள்!
பார்த்துக் கொண்டே வந்த கொண்டிக்கு, காட்சித் தடை ஆகி விட்டதே! ஐயோ!

தெரியேன் பாலகனாய், பல தீமைகள் செய்து விட்டேன்!
பெரியேன் ஆயின பின், பிறர்க்கு உழைத்தே ஏழை ஆனேன்!

நாயேன்....உன் வீட்டு வாசலை வந்து அடைந்தேன்!
அன்பே.......அணைத்து என்னை ஆட் கொண்டருளே!

அவளுக்குத் தாள மாட்டாது, கைகள் தானாகவே சென்னி மேல் குவிய...கோவிந்தாஆஆஆ......

சென்னி மேல் உள்ள அவள் கையோலை கீழே விழ,
கருவறையில் போட்டிருந்த திரைச் சீலையும் அறுந்து விழ...
தும்பையூர்க் கொண்டியும் அடிமரமாய் விழ...

பின்னால் வரும் அத்தனை அடியார்களும், அவளை மிதித்து விடுவோமோ என்று பதறிப் போய் பின் வாங்குகிறார்கள்!
பட்டர்களும் அர்ச்சகர்களும் கூடப் பின் வாங்குகிறார்கள்....பாதி நைவேத்யம் பண்ணும் போது திரை அறுந்துட்டதே! என்ன தீட்டோ என்னமோ?

காற்றே இல்லாத கருவறையில், அந்த ஓலை காற்றடித்துப் பறக்கிறது! பறந்து பறந்து அவன் அடிக் கீழ்.....அவள் உயிர்....
புகல் ஒன்றில்லா அடியேன், உன் அடிக்கீழ்....தும்பையூர் கொண்டி புகுந்தாளே!

கதவுகள் இழுத்து மூடப்படுகின்றன! கர்ப்பக் கிருஹத்தில் மரணம் ஆயிடுத்து! புண்யாகவசனம் பண்ணுங்கோ!

தீட்டு கழிக்கப்படுகிறது! :) எம்பெருமானுக்குத் தீட்டா? ஆமாம்! அவன் குழந்தையைத் தீண்டும் "தீட்டு"!
அன்று வைகுந்த வாசமெல்லாம், தும்பையூர் கொண்டியின் தயிர் வாசம்! தயிர் வாசம்!

---

கீழ்த் திருப்பதியில் சேதி பரவுகிறது! இராமானுசரும், அவர் குருவான பெரிய திருமலை நம்பிகளும்....மீண்டும் அதே பாடம்.....
சேதி கேட்ட இராமானுசருக்கு, கண்ணோரத்தில் நீர்! பாட்டின் பொருளைக் காட்டியவள் அல்லவோ தயிர்க்காரி? அப்படி என்ன தான் காட்டி விட்டாள்?

நாராயணா என்னும் நாமம்...
* நீள் விசும்பு அருளும் = மோட்சம் தரும்!
* அருளொடு பெருநிலம் அளிக்கும் = அருளோடு, மோட்சம் தரும்!
* வலம் தரும் மற்றும் தந்திடும்!
எதற்கு இரண்டு முறை.....மோட்சம் தரும், மோட்சம் தரும்-ன்னு சொல்லணும்? அவ்ளோ சந்தேகமா?

அப்படி வரியை உடைத்துப் படிக்கக் கூடாது குருவே! இப்போது பாருங்கள்!
* நீள் விசும்பு அருளும் = மோட்சம் தரும்!
* அருளொடு, பெருநிலம் அளிக்கும் வலம் தரும் = கருணையோடு, பிறர்க்கு மோட்சம் அளிக்கும் வலிமையைக் கூட நமக்குத் தரும்! = நாரணா என்னும் நாமம்!

ஆகா!
மோட்சம் இறைவனால் மட்டும் தானே கொடுக்க முடியும்?

இல்லை....
நம்மாலும் கொடுக்க முடியும்!!!! எப்படி?
எனக்கு மோட்ச ஓலை எழுதித் தாருங்கள்! - கேட்டது, தயிர்க்காரி! எழுதிக் கொடுத்தது ஒரு மானிடர்! கிடைத்தது மோட்சம்!

---

கருணை....
"எம்பெருமான் மேல் எனக்குத் தானாகவே பக்தி வந்தது", என்று யாராலும் சொல்ல முடியுமா? பக்தி என்பது சுய சம்பாத்தியமா?

என்றைக்கோ ஒரு அடியவர், "ஐயோ....இப்படி ஒரு புழுவாய்....இது சாக்கடையில் கிடந்து நெளிகிறதே, இதற்கு ஒரு விடிவு கிடைக்காதா? நாராயணா!" என்று அந்தப் புழுவைப் பார்த்துச் சொல்லி இருப்பாரோ?
அதனால் தான் அந்தப் புழு, இன்று பதிவுகளில் எம்பெருமானை ஆழ்ந்து ஆழ்ந்து அனுபவிக்கிறேனோ?

அன்று சாக்கடைப் புழுவாய்க் கிடந்தவனுக்கு, இன்று எம்பெருமானை அனுபவிக்கும் "மோட்ச" ஆசையைக் கொடுத்தது யாரோ?
யாரோ ஒரு முகம் தெரியாத அடியவர் தானே! அவர் நினைத்த நினைப்பு = பெருநிலம் அளிக்கும் வலம்/வல்லமை தந்தது அவருக்கு!!

அருளொடு = கருணையொடு
பெருநிலம் அளிக்கும் வலம் தரும்! = பிறர்க்கு, மோட்சம் கொடுக்கக் கூடிய வலிமையும் தர வல்லது! பிறர் மனதில் மோட்ச விதையைத் தூவ வல்லது!

* மற்றும் தந்திடும்! = இன்னும் என்ன தான் தந்திடாது?
* பெற்ற தாயினும் ஆயின செய்யும் = கருப்பைக்குள்ளே கை நீட்டி உதவ முடியாதவள் நம் தாய்! அவளைக் காட்டிலும், ஆயின செய்யும்!


மோட்சம் என்பது என்ன?

= சுயநலமாய்....இனிமேல் துன்பமே அனுபவிக்காது, பிறவிச் சுழலில் இருந்து நான் மட்டும் விடுபட்டுடணும்-அதுவா மோட்சம்?

அதற்காக, கணக்குகள் போட்டு, கர்ம-ஞான யோகம் செய்வதா மோட்சம்?

யோகம் செய்தால் மோட்சம் போய் விடலாம், அப்பறம் கவலையே இல்லை! இனி பிறக்கவே மாட்டோம்!

பிறவா யாக்கைப் பெரியவர்கள் ஆகி விடலாம்! = நானே சிவம்! அஹம் பிரம்மாஸ்மி! நான் கடவுள்!

"அவதாரம் எடுக்கப் போகிறேன், என்னோடு வருகிறீர்களா? என்று இறைவனே கேட்டாலும்....வர மாட்டோம் என்று சொல்லி விடலாம்! :)

அட, இத்தனை கஷ்டப்பட்டு மோட்சத்துக்கு வந்திருக்கோம்? மறுபடியும் பிறப்பதா? உலக உயிர்கள் கடைத்தேறுவதா முக்கியம்? நம்ம "மோட்சம்" தானே நமக்கு முக்கியம்? :)
கோதையைப் போல் லூசா நாமெல்லாம்? எற்றைக்கும் ஏழேழ் பிறவிக்கும்-ன்னு....போயும் போயும் பிறவியைக் கேட்டாளே அந்த லூசு! :)

மோட்சம் என்றால் என்ன? <> சம்சார துக்க நிவர்த்தி! மாயை விலகல்! இரண்டு அல்லாத ஒரே அத்வைத நிலை! = இதுவா மோட்சம்? இல்லை!

அந்தமில் பேரின்பத்து அடியவர்களுடன் கூடி,

தொண்டு எனும் கைங்கர்யம்...

அவனுக்"கே" அவனுக்"கே" இருப்பது = இதுவே மோட்சம்!

இது கருணையால் மட்டுமே வருவது! அந்தக் கருணையின் பாற்பட்ட கைங்கர்யமே மோட்சம்!

* நீள் விசும்பு அருளும் = மோட்சம் கொடுக்கும்!
* அருளோடு, பெருநிலம் அளிக்கும் வலம் தரும் = கருணை என்னும் குணத்தால், சக அடியார்களுக்கு, மோட்ச விதையை மனசிலே தூவும்!
எது? = நலம் தரு சொல்லை, நான் கண்டு கொண்டேன், நாரணா என்னும் நாமம்!

தயிர்க்காரி, தும்பையூர் கொண்டி திருவடிகளே சரணம்!