அமெரிக்கப் பெருசுகள் சாப்பிட்ட தீபாவளி மைசூர்பாக்

வாங்க; அனைவருக்கும் குதூகலம் நிறைந்த தீபாவளி வாழ்த்துக்கள்!
ஷாம்பூ குளியல் முடிஞ்சு, புது ஜீன்ஸ், மிடி எல்லாம் போட்டுக் கொண்டு, பட்டாசு எல்லாம் வெடிச்சாச்சா?
குட்டிகள் அடிக்கும் கும்மாளம், வெடிச்சத்தத்தை விடப் பெரிதாகக் கேட்கிறதா?
இந்த ஒரு பண்டிகை, நம்ம நாடு முழுமைக்கும் கொடுக்கும் சந்தோஷமே தனி தான்!

நம்ம நாடுன்னு இல்லாம, புலம் பெயர்ந்த அனைத்து இந்தியர்கள் வீட்டிலும், முடிஞ்ச வரை களை கட்டுது!
நண்பர்கள் குடும்பங்களோடு pot luck கொண்டாட்டம், தமிழ்ச் சங்க விழா இப்படி ஏதாச்சும் ஒண்ணு!
வண்ண மத்தாப்பு கூட கொளுத்தாலாம் என்றால் பாருங்களேன்!

நியூயார்க்கில் Jul 4 Independence Day போது, நடைபாதைக் கடைகளில் கம்பி மத்தாப்பு விற்பார்கள்;
அதை வாங்கி, குருவி போல (பாதுகாப்பாக) சேமித்து வைத்துக் கொள்ளலாம்.
தீபாவளி அன்று, வீட்டு வாசலுக்கு போய், தண்ணி பக்கெட் ஒன்றைப் பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டு,
யாருக்கும் தெரியாமல், பயந்து பயந்து, மத்தாப்பு கொளுத்தலாம்! :-))
மீண்டும் வீட்டுக்குள் வந்து, இணையத்தில் கிடைக்கும் வெடிச்சத்தத்தை,
ஹோம் தியேட்டரில் உரக்க வைத்து, ஹைய்யா...பட்டாசு வெடிச்சாச்சுன்னு ஒரு அல்ப சந்தோஷம்!

ஆனா, என்ன தான் இருந்தாலும், நம் அம்மா, அப்பா, தங்கை, தம்பி, குழந்தைகள், குடும்பம், நண்பர்கள்-ன்னு சேர்ந்து கொண்டாடுற சந்தோஷம் வருமா?
ஏதோ வேற தேசம் வந்ததனால நமக்குத் தான் இப்பிடின்னா,
நம்மூரிலேயே யாரும் இல்லாமல் தனியாகக் கொண்டாடும் சிறு குழந்தைகள், ஆதரவற்ற முதியோர் இருக்கத் தான் செய்கின்றனர்;

ஆதரவுக்கு ஆட்கள் இருந்தும், காலத்தின் கோலத்தாலோ நமக்குத் தொல்லை கொடுக்கக் கூடாது என்றோ, தனியே வாழும் பெற்றோர் கூட, இப்படித் தான்.
அவர்களுக்குத் தீபாவளி என்பது just any other day!
இவர்கள் முகங்களைக் கொஞ்சம் நினைத்துப் பார்க்கலாமா?
அந்நியத் நாட்டுத் தனிமை நமக்குச் சில பாடங்களையும் சேர்த்தே தான் கற்றுத் தருகிறது!
அந்நியம் போய் அந்'நேயம்' வளர்க்கிறது மனத்தில்!!

அப்படித் தான் சென்ற ஆண்டு, ஒரு எண்ணம் மனதில் தோன்றியது. நாம் ஏன் முதுமையில் தனித்து வாழும் சீனியர்களைப் போய் சந்திக்கக்கூடாது?
அமெரிக்கா தான்! தீபாவளி பற்றி அம்முதியவர்கள் அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை தான்!!
பணம் சற்று இருந்தாலும், பாசம் காணாது வாழும் சிலரை ஏதோ கிராமத்து தாத்தா பாட்டி போல் நினைத்துக் கொள்ளலாமே!
தீபாவளி அன்று கொஞ்சம் பலூன்கள், மலர்கள், இனிப்புகள், நம் குடும்பப் படங்கள், இவற்றுடன் போய்க் கொண்டாடுவதை வேண்டாம் என்றா சொல்லப் போகிறார்கள்? முயன்று தான் பார்ப்போமே!
SeniorCorps.org இதற்கு மிகவும் உதவுகிறது.

நியுயார்க், லாங்க் ஐலேண்டில் உள்ள Court Square முதியோர் இல்லம் சென்றோம்.
கம்ப்யூட்டர்/இன்டெர்நெட் பயன்படுத்தும் போது ஏற்படும் சில சிக்கல்களைச் சமாளிப்பது எப்படி என்று சும்மா கலந்துரையாட வருவதாகப் பேச்சு.
இல்லப் பொறுப்பாளரைச் சந்தித்து மேலும் விளக்கினோம்; மிகவும் மகிழ்ந்தார் அந்தப் பெண்மணி.

உள்ளே சென்றால், ஒரு பேரமைதி. மிகவும் சுத்தமாக இருந்தது. மொத்தம் 28 முதியவர்களாம். அதில் ஒரு குஜராத்தி தம்பதியரையும் பார்த்தோம்.
எல்லாருடனும் சென்று கைகுலுக்கி விட்டு, ரோஜாப்பூ ஒன்னு கொடுத்து விட்டு, சும்மா ஜாலியாகப் பேசிக் கொண்டு இருந்தோம்.
ஈராக், போப்பாண்டவர், ஃபுட்பால் இன்னும் என்னன்வோ உளறிக் கொட்டினேன். வாய் விட்டுச் சிரித்தோம்.
ஒரு சிலர் இமெயிலில் நிறைய படங்கள் அனுப்புவது பற்றிக் கேட்டார்கள்.
நம்ம அதிமேதாவித்தனத்தைக் காட்டிவிட்டு (:-)), அப்படியே flicker-இல் சேமிப்பது பற்றி எல்லாம் சொன்னேன். சாட்டிங், வெப்காம் பற்றியெல்லாம் பேச்சு திரும்பியது.

இந்த வயதிலும் தங்கள் துக்கத்தையும், இயலாமையும் மறைத்துக் கொண்டோ, அல்லது உதறி்விட்டோ, மிகவும் சகஜமாக இவர்களால் பேசவும் பழகவும் முடிகிறதே!
நம்மால் அலுவலகத்தில் மூட்-அவுட் ஆகாமல், இது போல் இருக்க முடியுமா? என்னையே கேட்டுக் கொண்டேன்.

தீபாவளி பற்றிச் சும்மா கொஞ்சமா எடுத்துச் சொன்னேன் அமெரிக்கப் பெருசுகளுக்கு (பெரியவர்களுக்கு!). இன்டெர்நெட் youtube-இல் கொஞ்சம் தீபாவளி பிலிம் காட்டினேன்.
நல்ல வேளை, அந்த குஜராத்தி தம்பதியர் இருந்தனர். அவர்கள் ஒரு காலத்தில் அவங்க எப்படி எல்லாம் தீபாவளி கொண்டாடுவார்கள் என்பது பற்றி எல்லாம் எல்லாருக்கும் எடுத்துச் சொன்னார்கள்.
இப்போது தனிமைப்படுத்தப்பட்டு விட்டதால், அன்று தீபாவளி என்றே தெரியாது என்று அவர்கள் சொல்லும் போது, அவர்கள் கண்களில் கண்ணீர் இல்லை. வேறு ஏதோ ஒரு....

மதியம் ஆகி விட்டது; அப்புறம் ராஜ்போக்-இல் முன்பே வாங்கிச் சென்ற மெல்லிய மைசூர்பாக், காஜூகத்லி, போளி எல்லாரும் சேர்ந்து சாப்பிட்டோம்.
கூடவே சாலட், பாஸ்டா, சிக்கன், சான்ட்விச் என்ற அவர்களின் வழக்கமான உணவு. போளி செம ஹிட்; பற பற எனப் பறந்தே விட்டது.
மைசூர்பாக்கை ஒரு பாட்டி கடி கடிக்க, ஐயோ என்று வேண்டிக் கொண்டேன் :-) ஆனால் மிக மிருதுவாகத் தான் இருந்தது.
எல்லாரும் ஜாலியாகக் கைகுலுக்கி விடைபெற்றோம். ஒரு பிரேசில் முதாட்டி எனக்குப் படம் ஒன்றை இமெயிலில் அனுப்புவதாகச் சொன்னார்!
'சரிப்பா, ஊருக்குப் போயி கடுதாசி போடுறேன்', என்று அந்த அம்மா சொல்வது போலத் தோன்றியது எனக்கு!

திரும்பி வீட்டுக்கு வரும் வழியில், இந்தியா கூப்பிட்டுத் தொலைபேசினேன். எல்லாரும் வாழ்த்துகளைப் பரிமாறிக் கொண்டோம்.
தங்கையின் சுட்டிப் பெண் அவள் வீர தீர சாகசங்களை மூச்சு விடாமல் சொல்லி முடித்தாள்;
பெருமாள் சங்கு சக்கரத்தை இன்று மட்டும் தீபாவளி அதுவுமாக அவள் கையில் எடுத்துக்கொண்டு சுற்றினாளாம்; கதை சூப்பராகச் சொன்னாள்.
அம்மா வழக்கம் போல், தீபாவளி பட்சணங்களை வேலைபார்க்கும் பணியாளர்கள் வீட்டுக் குழந்தைகளுக்குக் கொடுத்து விட்டு வந்தார்களாம்.
அது சரி, அவரவர், அவர்களால் முடிந்ததைச் செய்து கொண்டு இருப்பதனால் தானே உலகம் ஓடுகிறது!
தீபாவளித் திருப்தியுடன் வீட்டுக்குத் திரும்பினோம்.
மாலை கோவிலுக்குச் செல்லலாம் என்று எண்ணம். பார்ப்போம். நண்பரின் இல்லத்துக்கும் செல்ல வேண்டி உள்ளது.

இந்தக் காலக் குழந்தைகள் ரொம்பவே ஸ்வீட் & ஸ்பீட். நாம் கூகுள் என்றால், அவை கூகுள் வீடியோ என்று சொல்லிக் கலக்கதுங்க.
அடிப்படை நம்பிக்கைகள் மாறி வரும் உலகில், குழந்தைகளுக்குக் கூட seeing is believing; walk the talk தான். நம்மையே ஆயிரம் எதிர்க் கேள்விகள் வேறு!
பிஞ்சிலேயே சில நல்ல செயல்களைக் கண்ணிலும், மனதிலும் விதைப்பது, வளர்ந்த பின்னர் வரப்போகும் வணிக உலகில், ஒரு கொழுகொம்பாக இருக்கும் அல்லவா?
இப்பதிவையும் ஆன்மீகம் category-இலேயே பதிவு செய்கிறேன்.

எண்ணங்கள் செயல்கள் ஆனால் சிறப்பு தான்;
ஆனால் மனதில் தோன்றும் நல்ல எண்ணங்களே சிறப்பு தானே!
அந்த வரையில் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளத் தோன்றியது. அதான் இதை எழுதினேன்.

மீண்டும் உங்களுக்கும், உங்கள் குடும்பத்திற்கும், நண்பர்களுக்கும் குதூகலம் நிறைந்த தீபாவளி வாழ்த்துக்கள்!!
நரகாசுரனோ இல்லை நம்பாத கதையோ, எதுவாயினும்,
'அகல் தீபம்' மட்டும் அல்லாது 'அகத் தீபங்களும்' ஏற்றி வைப்போம் வாருங்கள், இந்த நன்னாளில்!
திருவேங்கடமுடையான் திருவருளால், தீபாவளி இன்னும் ஜொலிக்கட்டும்! Happy Diwali !!