சிதம்பரத்தில் தமிழை நுழைத்த பிள்ளையார்!

அனைவருக்கும் விநாயக சதுர்த்தி வாழ்த்துக்கள் மக்கா! இன்னிக்கி ஒரு நாளாச்சும் வீட்டுல, அண்ணி கையால் பூரிக்கட்டை பறக்காம, கொழுக்கட்டை பறக்க வாழ்த்துக்கள்! :))

விநாயகரைப் பற்றிப் பேசாமல் இந்திய மதங்களின் தத்துவத்தை முழுக்கப் பேச முடியாது!
அப்படி அனைத்திலும் "கலந்து" இருப்பவர் விநாயகர் = லோக்கல் பாஷையில் சொன்னாப் "பிள்ளையார்"! :)

பிள்ளைகளின் மனம் கவர்ந்த எளிமையான பிள்ளையார், அப்படி என்ன தமிழுக்குத் தொண்டு செய்து விட்டார்? அதுவும் சிதம்பரத்தில்-ன்னு கேட்கறீங்களா? ஹிஹி! படிங்க படிங்க! :)

---

* வரலாற்றில் பிள்ளையார் உண்டா, தமிழ் இலக்கியத்தில் பிள்ளையார் சொல்லப்பட்டு இருக்காரா என்ற ஆராய்ச்சி எல்லாம் ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்!
* வாதாபியில் இருந்து வந்தாரா? பரஞ்சோதி என்ற சிறுத்தொண்ட நாயனார் தான் விநாயகரைத் தமிழகத்துக்கு அறிமுகம் செய்ததா? என்பதெல்லாம் இன்னொரு பக்கம் இருக்கட்டும்!
ஆனால் இன்று, தெருவுக்குத் தெரு, குளத்துக்குக் குளம், தமிழகத்தில், பிள்ளையார் தான் இருக்காரு என்பதென்னவோ மறுக்க முடியாத உண்மை! :)

* அது சாஸ்திரம் படித்த பண்டித சிகாமணிகளாக இருக்கட்டும்! அவர்களும் பிள்ளையாரில் துவங்கியே துவங்குகிறார்கள்!
* சாஸ்திரம்-ன்னா என்னான்னே அறியாத சாமான்யனாக இருக்கட்டும்! அவனும் பிள்ளையார் குட்டு குட்டிக்கிட்டுத் தான் வேலையைத் துவங்கறான்! - ஏன்?

---

பிள்ளையார் ஓம்கார சொரூபம்! பிரணவ சொரூபம்!
எப்படி, எல்லாம் மந்திரங்களின் முன்னும் "ஓம்" சேர்க்கிறோமோ...
அப்படி, எல்லாம் வழிபாடுகளிலும் "பிள்ளையார்" சேர்க்கப்படுகிறார்!

அவரைச் சுற்றிலும் பல புராணக் கதைகள்! பல வரலாற்று நிகழ்வுகள்!
ஒரு தாய் தந்தையரின் திருமணத்தின் போது, அவர்களின் பிள்ளை இருக்க முடியுமா? = ஆனால் பிள்ளையார் சிவ-பார்வதி திருக்கல்யாணத்தில் இருந்தார்! அவர் ஆதி விநாயகர் என்று வாரியார் அடிக்கடி சொல்லுவார்!
பிள்ளையார் = அது புராணமோ, கதையோ, இல்லை குறியீடோ, எதுவாகிலும் பிள்ளையார் இல்லாமல் ஒரு விழாவோ, பூசனையோ இல்லை!

ரொம்பவும் புறம் தொழாமை பேசும் சில ஸ்ட்ரிக்ட்டான வைணவர்கள் கூட, "தும்பிக்கை ஆழ்வார்" பற்றிப் பேசுவார்கள்! :)
விஷ்வக்சேன கணங்களில் ஒருவராய், கஜமுகர் என்னும் கணநாதரும் அங்கு உண்டு :)

இப்படிப்பட்ட பிள்ளையார், அப்படி என்ன தமிழுக்குத் தொண்டு செய்து விட்டார்? அதுவும் சிதம்பரத்தில்? இனி கதையை மேலப் படிங்க! :)

---

திருநாரையூர் என்னும் ஊர்! வீராணம்/காட்டுமன்னார் கோயில்-க்கு கிட்டக்க! இந்தப் பக்கம், தில்லை-சிதம்பரத்துக்கும் கிட்டக்க தான்!

அங்கிட்டு அனந்தேசர், கல்யாணி என்னும் அன்பான பெற்றோருக்கு ஒரே மகன் நம்பி! பின்னாளில் நம்பியாண்டார் நம்பி!
அப்பா கோயில்ல வேலை பாக்குறவரு! அம்மா தினமும் பிரசாதம் பண்ணிக் கொடுத்து அனுப்புவாங்க! அதை நைவேத்தியம் பண்ணி, திரளும் மக்களுக்குக் கொடுக்கும் அனந்தேசன், பெரும்பாலும் வீட்டுக்கு வருவது வெறுங்கையுடன் தான்!

அப்பாவின் வருகையை விட, தின்பண்டம் வரும் என்று எதிர்நோக்கி இருக்கும் என்னையப் போல சின்னப் பிள்ளை நம்பி! அந்த நம்பி-கைக்கு பண்டம் வரும் என்ற நம்பிக்கை!

ஆனால் பண்டம் வராது! அப்பா என்ன சொல்ல முடியும்? "பிள்ளையார் சாப்ட்டாரு-ப்பா" என்று சொல்லிச் சமாளித்தார் அந்த அப்பாவிப் பிள்ளையின் அப்பா!
தும்பிக்கையால், நம்பி-கைக்கு வராமல் போனது நம்பிக்கை! :))

இன்னொன்னும் நல்லா கவனிச்சிக்கோங்க! திருநாரையூர் வேற! திருநறையூர் வேற!
அது பறவையான நாரையின் ஊர்! இது நறை=தேன், ஈக்களின் ஊர்!
முன்னது சைவத் தலம்! பின்னது விண்ணவத் தலம்!
அது சிதம்பரம் கிட்ட! இது குடந்தை-திருவாரூர் கிட்ட!
அது சம்பந்தரும் அப்பரும் பாடியது! இது திருமங்கை மன்னன் பாடியது!

திருநாரையூரில் உள்ள இறைவன் = செளந்திரநாதர் (எ) அழகப்பர்!
இறைவி = திரிபுர சுந்தரி (எ) முப்புரத்து எழிலி!
இங்கு இருக்கும் பிள்ளையாரின் பெயர் தான் பொள்ளாப் பிள்ளையார்! ஆனா இவரைப் "பொல்லாப்" பிள்ளையார்-ன்னு நம்ம மக்கள் பொல்லாதவர் ஆக்கீட்டாங்க! :))

---

பொள்ளுதல் = செதுக்குதல்! கல்லை உளியால் பொள்ளுவாய்ங்க! வீட்டில் கூட அம்மி பழசாயிருச்சுன்னா, ஆள் அனுப்பி அம்மியைக் கொஞ்சம் பொள்ளுவாய்ங்க!
இப்பல்லாம் மம்மியே வீட்டில் இருப்பதில்லை! அப்பறம் தானே அம்மி எல்லாம்? :)

பொள்ளாத பிள்ளையார் = உளியால் பொள்ளப்படாத பிள்ளையார்! அதாச்சும் முழுமையாகச் செதுக்கப்படாது, ஓரளவு வடிவம் மட்டுமே வடிக்கப்பட்ட பிள்ளையார்!

அதைத் தான் நம்ம தமிழ் "கூறும்" நல்லுலகம், கூறு கூறாக்கி, "பொள்ளாப்" பிள்ளையாரைப் "பொல்லாப்" பிள்ளையார்-ன்னு ஆக்கீருச்சி! நல்ல வேளை, பொல்லாதவர் என்பதுக்கு ஏதாச்சும் தல புராணக் கதை கட்டாம இருந்தாங்களே! சந்தோசம்! :)
பிள்ளையாரும் "பொல்லாத" பிள்ளையார் ஆயிட்டாரு! இவரு பண்ண ஒரே பொல்லாத செயல் = தமிழைத் தில்லைக்குள் நுழைக்க உதவியது தான்! :)) ஆகா! அப்படியா சேதி?! நாம மேக்கொண்டு கதையைப் பார்ப்போம், வாங்க!

ஒரு முறை, அப்பா வெளியூர் போக, சின்னப் பிள்ளை பூசைக்குப் போகிறான்!
பிள்ளையார் பூஜை தானே! ரொம்ப ஆச்சார அனுட்டானம் எல்லாம் இல்லையே! யாரு வேணும்-ன்னாலும் பண்ணலாமே!
அம்மா கட்டிக் கொடுத்த கொழுக்கட்டையை ரொம்ப சிரத்தையா நிவேதனம் பண்ணுது புள்ளை! இதே, நானா இருந்தாக்கா?...... லபக் லபக் :))

---

அப்பா இவ்வளவு நாள் சொல்லியதைக் கேட்டு, பிள்ளையார் நெசமாலுமே சாப்பிடுவாரு-ன்னு நினைச்சிக்கிட்டு, நம்பியாண்டான், பொள்ளாப் பிள்ளை கிட்ட மல்லு கட்டுது! :)
ஆனா அவரு இம்மி கூட அசையலை! பிள்ளைக்குப் பயம் வந்துருச்சி! அப்பா சொல்லிக் கொடுத்த படி, சாஸ்திரப் பிரகாரம் பூஜை பண்ணத் தவறிட்டோமோ? அதான் இப்படி ஆயிரிச்சோ? இப்போ ஊரே பார்க்க, ச்சே....நம்ம அம்மா-அப்பாவுக்குத் தானே அசிங்கம்?

பிள்ளையாரின் காலடியில் தன் தலையை வைத்து உருண்டு பிறண்டு, நம்பி தேம்பித் தேம்பி அழுகிறான்!
தனிமையில் சிந்தும் கண்ணீர் தூய்மையானது! ஆழ்ந்து அழுத ஆழ்-வார்களைப் போல ஆழமானது!

குழந்தைகள் எல்லார் முன்னாடியும் அழும் போது கூடப் பாருங்க! பலர் பார்க்க அழுகைச் சத்தம் மட்டுமே இருக்கும்! ஆனால் கண்களில் நீர் ரொம்பத் தளும்பாது! ஆனால் தனிமைக் கண்ணீரோ தனிமையானது! சத்தம் இல்லாதது! சித்தம் இரங்கியது!

* சாஸ்திரத்துக்கு வராத பிள்ளையார், கண்ணீருக்கு வருகிறார்!
* அன்று காதலுக்கு வந்த பிள்ளையார், இன்று கண்ணீருக்கு வருகிறார்!
* தும்பிக்கையால் நம்பி-கைக்கு ஆங்கே வந்தது நம்பிக்கை!

பிள்ளையார் சிலையில் தும்பிக்கை மட்டும் உயிர்ப்புடன் நிவேதனத்தை உண்ண, சிறுவன் நம்பியின் மகிழ்ச்சிக்கு அளவே இல்லை! இந்தக் காலத்தில் பிள்ளையார் பால் குடித்த உடான்ஸ் கதை போல் இல்லாமல், திடப் பொருளும் உள்ளே செல்கின்றதே! இது என்ன விந்தை!

அப்பா அம்மாவிடம்......போய் சொன்ன பிள்ளையை, பொய் சொன்ன பிள்ளை என்றார்கள்! ஆனால் அப்பா மறுநாள் மறைந்திருந்து பார்க்க, தும்பிக்கை மட்டும் நீள்வதைக் கண்டார்! "சர்வ பூஜா நிபுணரான" அவருக்கு அன்று தான் நம்பிக்கையே வந்தது! கடவுள் நம்பிக்கையே வந்தது! :)

---

தமிழகத்தின் விடிவெள்ளி! மாமன்னன் இராஜராஜ சோழன்!
அருண்மொழி வர்மனாய் அரசுப் பட்டம் இல்லாமல் சுற்றிக் கொண்டிருந்த நேரம்! ஊரெங்கும் உத்தம சோழனின் ஆட்சி!
அது சிதம்பரத்தில் மலைநாட்டு தீட்சிதர்கள் கூட்டமாகக் குடியேறிய கால கட்டம்! உடையார்குடி என்னும் தில்லைக்குப் பக்கத்து ஊரில்! சைவ சித்தாந்த பூசைகளாக இல்லாமல், தாந்த்ரீக பூஜைகளாகச் செய்வது இவர் தம் வழக்கம்!
சைவ சித்தாந்த சிவாச்சாரியார்களான தில்லை வாழ் அந்தணர்களுடன் நயந்து சேர்ந்து கொண்டு, பின்பு தாங்கள் தான் மெய்யான தில்லை வாழ் அந்தணர்கள் என்று மாறிப் போனதாகவும் சில குறிப்புகள் வரலாற்று ஆய்வுகளில் உள்ளன!

இராஜராஜனுக்கு நெடுநாளைய ஆசை! தமிழ்த் திருமுறைகளான தேவாரங்களை ஒன்று திரட்டிப் படிக்க வேண்டும் என்று! அதன் செந்தமிழும், இசையும், சந்தமும் தான் எத்துணை இனிமை! எத்தனை கனிவு!
* வேத சப்தங்களுக்கு அதிர்வு என்றால்.....தேவாரச் சத்தங்களுக்கு அன்பு! கனிவு! குழைவு!
* வேத சப்தங்கள் மண்டையில் என்றால்.....தேவாரச் சத்தங்கள் இதயத்தில்!

ஆனால் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய்த் தான் தேவாரப் பாடல்கள் கிடைக்கிறதே தவிர, முழுமையாகக் கிடைத்த பாடில்லை!
முதல் பத்தி கிடைக்கிறது! ஆனால் அடுத்த பத்தி இல்லாமல், வேறேதோ வருகிறது! இது இராஜராஜனுக்கு நெடுநாளைய உறுத்தல்!

பஞ்சவன் மாதேவி என்னும் தேவரடியார் தளிச்சேரிப் பெண்! தில்லையில் நடனம் பயில்பவள்! பின்னாளில் இராஜராஜன் மனைவியாகப் போகிறவள்! அவள் மூலமாகவே நம்பியாண்டார் நம்பியை அறிகிறான் இராஜராஜன்!

நம்பியாண்டார் நம்பியோ வளர்ந்து வாலிபனாகி விட்டார்! ஆனால் இன்றும் பொள்ளாப் பிள்ளையாரின் தும்பிக்கை அவர் தரும் உணவை மட்டும் வாங்கிக் கொள்கிறது!

நம்பியும் ஊர் ஊராகச் சென்று, கிடைக்கும் தேவாரச் சுவடிகளைத் திரட்டுவார்! அதைப் பிரதி எடுத்து, இசை அமைத்து, விருப்பம் உள்ளோர்க்கு ஆலயங்களில் படிக்கத் தருவார்! இதனால் அப்பவே தீட்சிதர்களுக்கும் நம்பிக்கும் கொஞ்சம் முட்டிக் கொண்டது! :)

அந்தப் பாடல்களுக்கு பஞ்சவன் மாதேவி ஆடவும் செய்வாள்! அவள் செய்த அறிமுகத்தால் இராஜராஜன் திருநாரையூர் வருகிறான்! மன்னன் அல்ல என்றாலும் அரச குலத்தவன் அல்லவா? படோபடங்கள் கூடவே வருகிறது!
பிள்ளையாருக்குப் பிடித்தமான பழங்கள், கரும்பு, தேன், அப்பம், அவல், பொரி, எள்ளுருண்டை ஆகியவற்றை வண்டிகளில் ஏற்றிக் கொண்டு வருகிறான்!

நம்பியாண்டார் நம்பி அவை அத்தனையும் பொள்ளாப் பிள்ளைக்குக் காணிக்கை ஆக்குகிறார்!

இராஜராஜன் தன் நெடுநாளைய தேவாரத் தேடலைப் பற்றி அவரிடம் மனம் விட்டுப் பேசுகிறான்! அவரும் ஊர் ஊராகப் போய்த் தான் தேடியதை எல்லாம் அவனிடம் எடுத்துச் சொல்கிறார்! இருவருக்கும் நட்பு பூக்கிறது! அவன் அறியாத சில பதிகங்களையும் அவனுக்குப் பாடிக் காட்டுகிறார்! இராஜராஜன் மனம் கரைந்து போகிறான்! தேடல் தீவிரம் ஆகிறது!

---

அன்றிரவு நம்பிக்கும் உறக்கம் வரவில்லை! தன்னைப் போல் ஆர்வமுள்ள இன்னொருவனைக் கண்ட இன்பம்! இவ்வளவு நாள் பொள்ளாப் பிள்ளையாரிடம் தனக்கென்று எதுவும் வாய் விட்டுக் கேட்டதில்லை! அன்று கேட்டே விட்டார்!

நம்பீ......"தில்லையில், கை முத்திரை கூடிய அடையாளத்துடன் இருக்கும் ஓர் அறையில், தேவாரச் சுவடிகள் உள்ளன!"

கனவில் வந்து விழுகிறது பொள்ளா வார்த்தைகள்! பொங்குகிறது நம்பிக்கு! பொள்ளாப் பிள்ளையார் அன்று காட்டிக் கொடுத்தது தான்!
அன்று "பொள்ளாதவர்" காட்டிக் கொடுத்த வழி தான், தமிழ்ப் பதிகங்கள் அம்பலம் ஏறும் முயற்சியில், முதல் முயற்சி!

நம்பியாண்டார் நம்பி தில்லைக் கோயிலையே சுற்றிச் சுற்றி வருகிறார்! அவ்வளவு பெரிய கோயிலில் எங்கென்று போய்த் தேடுவது? அதுவும் அதிகார பலத்தை மீறி?
பல நாள் ஆலயத்தை வெறுமனே சுற்றச் சுற்ற, ஒரு நாள் கண்டே விட்டார்! ஒரு அறையில் புற்று எறும்புகள் சாரி சாரியாக ஓடுகின்றன! கணக்கில்லாமல் ஆயிரக் கணக்கில் ஓடுகின்றன! ஆகா!

பொள்ளாப் பிள்ளை சொன்ன கை முத்திரை அடையாளத்துடன் கூடிய அறை இது தானோ? அருகே சென்று ஒதுக்குப்புறமான அந்த அறையைப் பார்க்கிறார்!
அதே கை முத்திரை! - அய்யோ! புற்று எறும்புகள் ஓடுகின்றனவே!
கரையான் அரித்து விட்டதோ! வேதங்கள் எழுதாக் கிளவி என்றால் திருமுறைகள் எழுதிய கிளவி ஆயிற்றே! அதன் கதி இது தானா?

நம்பிகள், அந்த அறையைத் திறக்குமாறு தீட்சிதர்களை வேண்ட, உடனே மறுக்கப்படுகிறது! விரட்டப்படுகிறார்!
எங்கு பேச்சு நடக்கிறதோ, அது சாத்வீகமான பேச்சாக இருந்தாலும், அதான் பேச்சு-ன்னாலே பிடிக்கவே பிடிக்காதே! நம்பியாண்டார் நம்பி விரட்டப்படுகிறார்!

நம்பியாண்டார், பஞ்சவன் மாதேவிக்குச் சொல்லி, இராஜராஜனிடம் விஷயத்தைச் சொல்ல, அவன் அலறி அடித்துக் கொண்டு கிளம்பி வருகிறான்!
அவனுக்கும் மறுக்கப்படுகிறது! ஆனால் சற்றுப் பணிவாக! அரச பதவியில் இல்லையே! இருப்பினும் அரச குல வீரனைப் பகைத்துக் கொள்ள முடியுமா?

அரசன் அறையை உடைத்து உள்ளே நுழைந்தால்? அய்யோ! அது அபச்சாரம் என்றல்லவா ஆகி விடும்? நாளை ஊரில் மழை பொழியாவிட்டாலும், அதுக்கு இராஜராஜன் தான் காரணம் என்று சொல்லி விடுவார்களே!
கை முத்திரையுடன் கூடிய அடையாளத்தை முறிக்க வேண்டும் என்றால், எப்பவோ சமாதியான, தேவார மூவரே, முன் வர வேண்டும் என்று சாதுர்யம் பேசப்படுகிறது! மிகவும் "சமத்காரமான" தலைமைத் தீட்சிதர்! :)

* வேதங்களை ஒலிக்க யாக்ஞவல்கியரே வர வேண்டும் என்று அதே வாய் பேசுமா?
* சூத்திரங்களை விளக்க பதஞ்சலியே வர வேண்டும் என்று அதே வாய் பேசுமா?
* பாஷ்யத்தைப் பிரஸ்தாபிக்க சங்கரரே வர வேண்டும் என்று அதே வாய் பேசுமா?
* ஆனால் தேவார மூவர் வர வேண்டும் என்று அதே வாய் பேசியது!

தேவாரம் மூவரின் சொத்தாம்! சொத்துக்கு உரியவர் வர வேண்டும் என்று சட்டத்தைத் திட்டத்துடன், எட்ட நின்று பேசினர்!
மூவருக்கு மதிப்பு குறையக் கூடாது-ன்னு தான் இப்படிக் கெடுபிடி...என்றெல்லாம் வெல்லம் பூசிக் கள்ளம் பேசிய பான்மை!

---

மூவர் வந்தனரா? அறை திறந்ததா? தமிழ் பிறந்ததா?
இங்கே படித்துக் கொள்ளுங்கள்! என்னுடை நண்பன் முன்பிட்ட பதிவு!

மூவர் சிலையாகிச் சிலையாக வந்தனர்! அறை திறந்தது! சிறை திறந்தது! தமிழ் பிறந்தது! அருள் சுரந்தது!

நம்பியாண்டார் நம்பிகளின் கைவண்ணத்தில் தூசு தட்டப்பட்டு, திருமுறைகள் முதல் முறையாக வகைப்படுத்தப்பட்டன!
பதினெட்டாயிரம் பாடல்கள், முதன் முதலில் ஏழு திருமுறைகளாக வகுக்கப்பட்டன!
* சம்பந்தர் = 1,2,3 = திருக்கடைக்காப்பு
* அப்பர் = 4,5,6 = தேவாரம்
* சுந்தரர் = 7 = திருப்பாட்டு

பின்னாளில் இன்னும் பல அடியவர்களின் பதிகங்களைச் சேர்த்து பன்னிரு திருமுறைகளாக வகுக்கப்பட்டன! ஆனால், ஆலயத்தில் தீட்சிதர்களே தேவாரத்தைப் பாடுவார்களா, கருவறையில்? உம்ம்ம்ம்...இராசராசனும் ரொம்ப நெருக்கவில்லை!

பிடிக்காதவர்களிடம் வற்புறுத்தி என்ன பயன்? என்று நினைத்து விட்டான் போலும்!
தேவாரத்தை ஆலயத்தில் பாட "பிடாரர்கள்" என்பவர்களைத் தனியாகவே நியமித்து விட்டான்! இவர்களே அந்நாளைய ஓதுவார்கள்!
இன்றும் ஓரமாய் இருந்து ஓதுகிறார்கள்! அம்மட்டில் மகிழ்ச்சியே! ஆனால் எங்கள் ஈசனின் கருவறைக்குள் தே-ஆரம் செல்லும் நாள் எந்த நாளோ? நாலயிரப் பாசுரம் போல், தென் தமிழ் ஓதி முன்னே வர, தென் நாடுடைய சிவன் பின் வரும் நாள் எந்த நாளோ??

இதில் வியப்பு என்னவென்றால்.....
* தொலைந்த சைவத் திருமுறைகளை மீட்டெடுத்த நம்பியாண்டார் நம்பியும் அதே ஊர் தான்!
* தொலைந்த ஆழ்வார் அருளிச் செயல்களை மீட்டெடுத்த நாதமுனிகளும் அதே ஊர் தான்!

இன்றும் தில்லையில் "திருமுறை காட்டிய விநாயகர்" என்று சின்னூண்டு சன்னிதி உண்டு! :)
இராசராசனும் "திருமுறை கண்ட சோழன்" ஆனான்! அவர் காட்டிய சோழன்! இவன் கண்ட சோழன்! திருமுறை கண்ட சோழன்!

தில்லை அம்பலத்தில்.....
தமிழை ஏற்ற.....
முதலில் வழிகாட்டிய "முதல்வன்" - பொள்ளாப் பிள்ளையார் திருவடிகளே சரணம்!
நம்பியாண்டார் நம்பிகள் திருவடிகளே சரணம்!