திருமலை விழா 3 - சிம்மம் / முத்துப்பந்தல் வாகனம்

மூன்றாம் நாள்

காலை - சிம்ம வாகனம்

"சி்ங்க நடை போட்டு சிகரத்தில் ஏறு..." என்று, திருமலைச் சிகரத்தில் சிங்க நடையாக சுவாமியைத் தூக்கித் தூக்கி, சுமந்து வரும் அழகே அழகு!

அவதாரங்களிலேயே மிகவும் குறைந்த நேரமே நீடித்தது ஒன்றே ஒன்று தான். என்னன்னு சொல்லுங்க பார்ப்போம்?
கரெக்ட், ஆளரி அவதாரம்.
அட அப்பிடின்னா என்னாங்க? நாங்க கேள்விப்பட்டதே இல்லியே!
ஆள்+அரி (ஆள்=நரன், அரி=சிம்மம்)
அதே தாங்க, நரசிம்ம அவதாரம். அழகுத் தமிழில் ஆளரி என்று ஆழ்வார்களும் புழங்குகிறார்கள்.

வேதங்கள், பிரபந்தங்கள், வழிபாட்டு முறைகள் என்று ஒண்ணுமே அறியாத பச்சிளங் குழந்தை. அது பிடித்துக் கொண்டதெல்லாம் "நாராயணா என்னும் நாமம்". ஆனால் நம்பிக்கையோடு பிடித்துக் கொண்டது. கொஞ்சம் கூடச் சந்தேகமே இல்லாத நம்பிக்கை. ஆய்ச்சி மகனை ஆராய்ச்சி செய்ததா? இல்லை! அரட்டை அரங்கம் நடத்தியதா? இல்லவே இல்லை!

பெருமாளுக்கே பயம் வந்து விட்டது. குழந்தை எந்த இடத்தைக் காட்டுமோ? இரணியன் எதைப் பிளக்கப் போகிறானோ? முனிவர்கள் மூவாயிரம் ஆண்டு தவம் செய்தாலும் பூமிக்கு வராதவன். இப்போதோ ஒரு குழந்தை சொன்ன சொல்லுக்காக, பூமியில் ஒரு இண்டு இடுக்கு விடாமல், நல்லன, தீயன என்று எதுவும் பாராது எல்லாவற்றிலும் நிறைந்து விட்டான்.

நல்லன, தீயன எதுவும் பாராது நிறைந்தவனே! இன்று எங்கள் கபட உள்ளங்களிலும் நிறைவாயோ?
"அதற்கு என்ன, ஆசைப்படுங்கள்; நிறைந்து விடுகிறேன்!
ஏற்கனவே அங்கே தானே இருக்கிறேன். என்ன, இனிமேல் நிறைவாக நிறைந்து விடுகிறேன்", என்று ஆளரிக் கோலத்தில், யோக நரசிம்மராக உலா வருகிறான்.
ஒரு சிம்மம் இன்னொரு சிம்மம் மேல் ஏறி உலா வருகிறது!
"நாடி நாடி நரசிங்கா என்று
வாடி வாடும் இவ் வானுதலே!"



மாலை - முத்துப் பந்தல் வாகனம் (முத்யபு பந்த்ரி வாகனம்-தெலுங்கில்)

தூய்மை அற்றது எச்சில்; ஆனால் அதில் இருந்து உருவான நத்தையின் முத்து தான் எவ்வளவு வெண்மை, எவ்வளவு தூய்மை! முத்து கண்டு மயங்காத பெண்களும் உண்டா? என்ன தான் தங்கத்துக்கு மவுசு என்றாலும், "ஏங்க, என் இரட்டைப் பட்டை தங்கச் செயின் ரொம்ப நாளா சும்மாவே இருக்குது. கொஞ்சம் முத்து வைச்சு கோத்துக்கிறேனே" என்று எங்கேயோ யாரோ(?) நம்ம கிட்ட கேட்டா மாதிரி இருக்குதுங்களா? நல்லா ஞாபகப் படுத்தி சொல்லுங்க பாப்போம் :-)

முத்தங்கி சேவை என்பது வேறொரு தலத்தில் மிகவும் பிரசித்தம் என நினைக்கிறேன்! எந்தத் தலம்?

முத்து குளிர்ச்சியானது; நவ கோள்களில் (கிரகங்களில்) முத்து சந்திரனுக்கு உரியது. சந்திரனின் பரிகாரத் தலம் திருப்பதி என்று சோதிட நூல்கள் கூறும். அந்த முத்துக்களால் முழுதும் அலங்கரித்த விதானத்தில், முத்து நகைகளேயே பெரிதும் பூண்டு, முத்துக்கொண்டை சூடிய தேவியருடன் உலா வருகிறான் எம்பெருமான்.

---

இன்று,
பேயாழ்வாரும், திருவேங்கடத்தானும்.

மாற்பால் மனம்சுழிப்ப மங்கையர்தோள் கைவிட்டு,
நூற்பால் மனம்வைக்க நொய்வு இதாம், நாற்பால
வேதத்தான் வேங்கடத்தான் விண்ணோர் முடிதோயும்,
பாதத்தான் பாதம் பணிந்து.

(மாற்பால்=மால்+பால்=மயக்கத்தின் பாற்பட்டு; மனம்சுழிப்ப=மனம் சுழி(whirlpool) போல் சுழல; மங்கையர்தோள் கைவிட்டு; நூற்பால்=நூலின்(வேதம், மறை, இறை நூல்) பால் மனம்வைக்க; நொய்விதாம்=நொய்வு, மன உளைச்சல் இல்லையே!)

மங்கையர் தோள்களைச் சேர்ந்து, அது ஒன்று தான் சுகம், வேறில்லை என்று மயக்கத்தால் மதி மயங்குகிறது மனது! பின்னர் கையைச் சுட்டுக் கொண்டவுடன், அது இல்லை என்று ஆனவுடன், மனம் சுழி போல் சுற்றுகிறது! ஐயோ ஏமாந்து விட்டோமே என்று வருந்தி அதை விட்டு வெளியே வந்து, இறைவன் நூல்களின் பால் மனம் லயிக்க, இனி நொய்வு இல்லை!!

இந்த வேங்கடத்தான் இருக்கிறானே, இவன் நான்கு வேதங்களுக்கும் பொதுவானவன். (நீ சாம வேதம்; நான் யஜூர் வேதம் என்ற பிரிவு எல்லாம் இவனுக்கு இல்லை). அவன் திருவடிகளை விண்ணுலக மக்கள் அனைவரும், தங்கள் முடியும், மகுடமும் நிலத்தில் பட வீழ்ந்து வணங்குகிறார்கள். விழிக்குத் துணை அந்தத் திரு மென் மலர்ப் பாதங்களை நாமும் பணிவோம். நம் நொய்வு நீங்கும்!!