மார்கழி-12: Sweet Heart = மனத்துக்கினியான்!

ஆண்டாள் கண்டுபுடிச்சது தான் "Sweet Heart" என்னும் சொல்! இன்னிக்கி அந்த மந்திரச் சொல் இல்லாம ஒரு காதலும் இல்லை! :) நற்செல்வன் தங்கையே-ன்னு வேற பாட்டில் வருது! யார் இந்த நற்செல்வன்? அவன் தங்கச்சி யாரு? அவளுக்கும் கோதைக்கும் என்ன தொடர்பு? பார்க்கலாமா?

---

இன்னிக்காச்சும் ஒன்-லைனர் விளக்கம் சொல்லிட்டு வேகமா எஸ்கேப் ஆக முடியுதா-ன்னு பார்க்கிறேன்! :)
* ஆண் குரலில் - சிக்கில் குருசரண் (கல்லூரி மாணவிகளின் நாயகன்)
* பெண் குரலில் - எம்.எல்.வசந்த குமாரி (ஸ்ரீவித்யா அவங்க அம்மா)


கனைத்து, இளம் கற்றெருமை, கன்றுக்கு இரங்கி,
நினைத்து, முலை வழியே, நின்று பால் சோர,
நனைத்து, இல்லம் சேறாக்கும்! நற் செல்வன் தங்காய்!
பனித் தலை வீழ, நின் வாசற்கடை பற்றிச்,

சினத்தினால் தென் இலங்கைக் கோமானைச் செற்ற,
மனத்துக்கு இனியானைப் பாடவும், நீ வாய் திறவாய்!
இனித்தான் எழுந்திராய்! ஈதென்ன பேர் உறக்கம்?
அனைத்து இல்லத்தாரும் அறிந்து, ஏல்-ஓர் எம் பாவாய்!

---

கனைத்து, இளம் கற்றெருமை, கன்றுக்கு இரங்கி = மாஆஆஆஆ என்று கனைக்கிறது! இந்த எருமையே ஒரு இளமை எருமை! அதற்கு ஒரு கன்று! அந்தக் கன்றின் மேல் அம்புட்டு பாசம்! தலைச்சன் கன்றாக இருக்குமோ?

நினைத்து, முலை வழியே நின்று பால் சோர = அந்தக் கன்றை நினைத்த மாத்திரத்தில், பால் தானாகச் சொரிகிறது!
நனைத்து, இல்லம் சேறாக்கும்! = பால் கறக்க ஆளில்லாத வேளை! இப்படித் தானாகவே பால் கசிந்தும் சொரிந்தும் கொண்டு இருந்தால்? அந்த வீடே சேறாகி விட்டது! பால் சேறு! பாற்கடல் தெரியும்! இது பாற்சேறு! அம்புட்டு வளமை அந்த வீட்டில்!
நற் செல்வன் தங்காய் = நல்ல செல்வனின் தங்கையே!
யாரும் அண்ணனைப் தன் முன்னே பப்ளிக்கா புகழவும் கூடாது! அதே போல "தன்னைத் தவிர" வேறு யாரும் அண்ணனைத் திட்டவும் கூடாது! - இதில் சில தங்கச்சிங்க, தங்கச் சங்கிலிகளா நிப்பாங்க! :)
அதான் அண்ணனை "நல்ல அண்ணா"-ன்னு கூப்பிடறா! அதைக் கேட்டாச்சும், இவ சுருக்குன்னு எழுந்துக்கறாளா-ன்னு பாக்குறா கோதை! :)

இந்த நற்செல்வன் யார்? கண்ணனுக்கு மிக மிக நெருக்கமானவன்! இராமனுக்கு இலக்குவன் போல! அவன் போயும் போயும் உனக்கு அண்ணனா வந்து வாய்ச்சானே! இவ்வளவு சாதகமான சூழல் இருக்கேடீ உனக்கு? எங்களுக்கு இப்படி ஒரு வாய்ப்பு இருந்தா, அந்தக் கண்ணனை எப்பவோ மடக்கிப் போட்டு இருப்போம்! :)

---

நற்செல்வன் = நப்பின்னையின் அண்ணன்! அவள் நற்+பின்னை! இவன் நற்+செல்வன்!
குழந்தைகளுக்குச் சூட்ட அழகான தமிழ்ப் பெயர்கள் அல்லவா - நப்பின்னை, நற்செல்வன்!
இவனை ஸ்ரீதாமன் என்றும் வடமொழியில் சொல்லுவார்கள்! ராதையின் அண்ணன்! ஸ்ரீதாமன் = நற்செல்வன்! அதே பொருள் தான் வருகிறது ரெண்டு பேருக்குமே!

இந்த நற்செல்வன் கண்ணனின் மனத்துக்கு அவ்வளவு பிடித்தமானவன்! மிகவும் மென்மையான பையன்!
கண்ணன்-நற்செல்வன் உறவு வெறும் ஆருயிர்த் தோழமை மட்டுமே அல்ல! அதையும் தாண்டி ஒரு ஜென்ம-ஜென்ம பந்தம் இருவருக்குள்ளும்!

வெண்ணெய் களவாடும் போது எப்பமே உடன் இருப்பவன் ஸ்ரீதாமன் (எ) நற்செல்வன்! கண்ணன் மாட்டிக் கொள்ளும் போது, அவனைத் தப்புவிக்க, தான் அடி வாங்கிக் கொள்வானாம்! வெண்ணெய்க் கட்டியின் மேல் சில சமயம் காரம் தடவி வைப்பார்களாம் சில அம்மணிகள்! அன்றிலிருந்து தான் தின்று பார்த்துவிட்டு, அப்புறம் தான் அந்த எச்சில் கட்டியைக் கண்ணனுக்குத் தருவானாம் நற்செல்வன்! இப்படி ஒரு பந்தம்!:)

இந்த நற்செல்வன்-நப்பின்னையை ஏனோ வடமொழி இலக்கியங்கள் அவ்வளவாகக் கண்டு கொள்ளவில்லை! :(
ஆனால் நற்செல்வன் (எ) ஸ்ரீதாமனை இஸ்கான் நிறுவனத்தினர் மிகவும் போற்றுகிறார்கள்! சைதன்ய மகாபிரபு ஸ்ரீதாமனைக் கொண்டாடி அவனுக்கு பாண்டீரவடம் என்னும் இடத்தில் ஆலயமும் எழுப்பினார்!

ஊரெல்லாம் கண்ணனைத் தூக்க, கண்ணனோ ஸ்ரீதாமனைத் தன் தோள் மேல் தூக்கி அன்பு பாராட்டுவானாம்! இவர்கள் நட்புறவு மிக மிக அலாதியானது! ஆனால் அவனையும் கண்ணன் பிரிந்தான்! அந்தப் பிரிவு பெரும் பிரிவு! சோகமான பிரிவு! :(

---

துழாய்க்காட்டை (பிருந்தாவனத்தை) விட்டு, கண்ணன் மதுரைக்குப் போகிறான்! எல்லாக் கோபிகைகள் கிட்டேயும் விடைபெற்றாகி விட்டது! ஆனா இந்த நற்செல்வனை மட்டும் அன்னிக்குன்னு பார்த்து எங்கு தேடியும் காணோம்!
கண்ணன் மனசு அடிச்சுக்குது! தன் "உயிர்" கிட்ட சொல்லாம கொள்ளாம எப்படிப் போவது? இந்த அண்ணன் பலராமன் வேறு அவசரப்படுத்துகிறான்! ஆற்றங்கரைக்கு வந்தாகி விட்டது!

ஆகாஆஆஆ! ஆங்கே நற்செல்வன்! மரத்தின் அடியில் கலங்கிய கண்களுடன்!
கண்ணன் ஓடியே போய் செல்வனைக் கட்டிக் கொள்கிறான்!
பிரிய வேண்டுமே என்ற பிரிவு ஆற்றாமை இரு தோழர்களின் நெஞ்சிலும்! கண்ணன் வழமை போல பொய் சொல்கிறான்!

"நாளைக்கே திரும்பி வந்துடுவேன் நற்செல்வா!"

"பொய்! கம்சன் பொல்லாதவன்! அவனை ஒரே நாளில் எல்லாம் உன்னால் ஒன்னும் செய்ய முடியாது! என்னைக் கூட அழைத்துப் போ என்றாலும், அதுக்கு வந்திருக்கும் மதுரைப் பெரியவர் முட்டுக்கட்டை போடுகிறார். நான் என்ன செய்ய கண்ணா?"

"டேய், நாளை இல்லீன்னா நாளன்னைக்கு! இல்லீன்னா இன்னும் ஒரு நாள்! எப்படியும் வந்துருவேன்-டா!"

"சரி, உனக்காக இந்தக் கரையில் தினமும் வந்து வந்து காத்துக்கிட்டே இருப்பேன்! சரியா?"
போனவன் போனவன் தான்! காத்துக்கிட்டு இருந்தவன், காத்துக்கிட்டு இருந்தவன் தான்!
பெற்றோர், உற்றோர், ஏன் கோபியரே விட்டுவிடு என்று சொன்ன போதும், விடாமல் கண்ணனுக்குக் காத்துக் கொண்டே இருந்தான்! பலப்பல ஆண்டுகள் ஓடி விட்டன! இறுதியில் கண்ணனால் ஆட்கொள்ளப்பட்டான்!

கோபிகைகளைக் காட்டிலும் அதிக ப்ரேமை கொண்டவன் நற்செல்வன்! கோபிகைகளாவாது கண்ணனிடத்தில் மயங்கி அவன் தீண்டலை வேண்டி நின்றார்கள்! ஆனால் இவனுக்கோ அந்த முகாந்திரமும் இல்லை! கைங்கர்ய ப்ரேமை! அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாழ்?
அதனால் தான் சென்ற பாட்டில் "கறந்து" என்று கோபிகைகளைக் காட்டிய கோதை, இந்தப் பாட்டில் பால் "தானாகவே சொரிகிறது" என்று சொல்லி நற்செல்வனைக் காட்டுகிறாள்!

* கோவலர் பொற்கொடியான கோபிகைக் "காதல்" = கற்றுக் கறவை கணங்கள் பல "கறந்து"
* நற்செல்வன் "அன்பு" = நினைத்து, முலை வழியே, நின்று பால் "சோர"

அன்"பால்" சொரியும் நற்செல்வன்-ஸ்ரீதாமன் திருவடிகளே சரணம்!

---

பனித் தலை வீழ, நின் வாசற் கடை பற்றி = காலை இளம் பனி எங்க தலை மேல வந்து விழுகிறது! இருந்தாலும் உன் வாசற்கடையில் வந்து நிக்குறோம்! இதுக்காக வாச்சும் எழுந்திருடீ!

சினத்தினால் தென் இலங்கைக் கோமானைச் செற்ற = இராவணப் பெருந்தகை! அரக்கன் என்றோ அசுரன் என்றோ அவனை ஆண்டாள் வையவில்லை! இராவணனைக் கோமான் என்கிறாள்! கோமான் = Gentleman! ஹா ஹா ஹா! ஏன்?
ஆண்டாள் ரொம்ப ஓப்பன் டைப்பு-ங்க! உள்ளது உள்ளபடித் தான் பேசுவாள்! ஹிஹி, நீங்க நீட்டும் புனிதம்-ஆன்மீகச் சட்டம் எல்லாம் அவகிட்ட எடுபடாது! :)

* இராவணன் ஒரு பெண்ணிடம் வலிய முடியாது! அவன் வாங்கிய சாபம் அப்படி! ஆனால் காமம் தலைக்கேறினாலும், அவன் பிராட்டியிடம் "அபசாரப்" படவில்லை! போகப் பொருளாக மட்டுமே அவளைக் கருதவில்லை! போற்றவே எண்ணினான்!
* ஆனால் தேவேந்திரன் மகன் ஜெயந்தனோ, போகம் மட்டுமே கருதினான்! பிராட்டியிடம் "அபசாரப்" பட்டான்! அதனால் "தேவனாய்" பிறந்தாலும் "காகாசுரன்" ஆனான்!
அதான் இராவணன்=கோமான், ஜெயந்தன்=அசுரன்! இதையே கோதை காட்டுகிறாள்!

இராமன் இராவணனைச் "சினத்தினால்" செற்றானாம்! அதாச்சும் பெரும் கோபத்தால் அழித்தானே தவிர வஞ்சனையாலோ, மாய மந்திரத்தாலோ அழிக்கவில்லை! இன்று போய் நாளை வா என்றே நடந்து கொண்டான்! Gentleman-lism!
இராவணனை Gentleman என்றவள், இராமனை Gentle-Gentleman என்கிறாள்!
மனத்துக்கு இனியான் என்று போற்றுகிறாள்! Sweet Heart என்று சொல்லிக் காதலன் கண்ணனை இன்னும் வெறுப்பேத்துகிறாள்!:)

மனத்துக்கு இனியானை = இராமன் மனத்துக்கு இனியான்! ரம்மியம்=ராமன்!
ரம்யதி இதி ராமஹ: ரமந்தே அஸ்மின் இதி ராமஹ: மனிதனாய் இராமனும் தவறுகள் செய்தான்! ஆனால் மறைக்கவில்லை! ஒப்புக் கொண்டு கழுவாய் தேடினான்!
* ஊருக்கு உபதேசம் செய்யப் போகிறான் கிருஷ்ணாவதாரத்தில் = கீதை!
* முதலில் ராமாவதாரத்தில் தான் நடந்து காட்டிவிட்டு, பிற்பாடு ஊருக்கு உபதேசம்!
கற்பார் இராமபிரானை அல்லால் மற்றும் கற்பரோ? என்கிறார் நம்மாழ்வார்! உண்மை விளிம்பியான மாறனே அப்படிச் சொல்கிறார் என்றால் அது சும்மா இல்லை!

பாடவும், நீ வாய் திறவாய்! = அவனைப் பாடுகிறோம்! நீ வீட்டு வாயையும் திற! உன் வாயையும் திற! திறந்து எங்களுடன் சேர்ந்து பாடுவாய்!

இனித்தான் எழுந்திராய்! ஈதென்ன பேர் உறக்கம்? = இன்னுமா எழவில்லை? அப்படி என்ன உனக்குப் பெரும் தூக்கம்?
அனைத்து இல்லத்தாரும் அறிந்து = அக்கம் பக்கம் எல்லா வீட்டுக்கும் தெரியப் போவுது உன் தூக்க மகாத்மியம்! உன் வருங்கால மாமியார் கிட்ட உன்னைத் தூக்கராணி, கும்பகர்ணி-ன்னு போட்டுக் கொடுக்கப் போறாங்க! :)

பாடவும், நாம் வாய் திறப்போம்! பாடும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்!
ஏல்-ஓர் எம் பாவாய்! ஏல்-ஓர் எம் பாவாய்!

ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம்!