பக்ரீத் புராணம் - சரணாகதி பார்வை!

நல்லன்பர்கள் அனைவருக்கும் தியாகத் திருநாள் என்னும் பக்ரீத் வாழ்த்துக்கள்!
மாதவிப் பந்தலில் மரியன்னையும், யேசு நாதப் பெருமானும் முன்பு வீதியுலா வந்துள்ளார்கள்! ஆனால் முகம்மது நபிகள் உலா எழுந்து அருளுவது இது தான் முதன் முறை என்று நினைக்கிறேன். தகவற் பிழைகள் காண்பீராயின் எடுத்துக் காட்டிச் செவ்வி செய்யுங்கள்! :)

பல நாட்களாக, சீறாப் புராணமும் சரணாகதியும், என்று ஒரு பதிவை எழுத நினைத்திருந்தேன்!
உமறுப் புலவரின் காவியமான சீறா சீரானது! சீர்ந்து நேரானது! நேர்ந்து வீறானது!

அதில் காணலாகும் பல கருத்துக்களை அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக வாசித்து வியந்துள்ளேன்! அதுவும் "வந்து வழி வழி ஆட்செய்கின்றோம்", "அவன் அல்லால் வேறெவரும் இல்லை கண்டீர் சரண்" என்று பல வரிகள் பாசுரங்களோடு ஒப்பு நோக்கிப் பார்க்கும் போது வியப்பு தான் மேலிடும் எனக்கு!

இன்னிக்கி பக்ரீத் சிறப்புப் பதிவாக ஒரு சின்ன கதையைப் பார்க்கலாம் வாங்க! தத்துவத்தைக் கூட கதையாச் சொல்லித் தானே இந்தக் கேஆரெஸ் பொழைப்பு ஓடுது! :))

---

பக்ரீத் என்றால் என்ன?

இறைத் தூதர் இப்ராஹிம்! (நபிகள்)!
(நபி என்று சொன்னாலும் இவர் வேறு! முகம்மது நபிகள் வேறு! முகம்மது நபி இறைவனின் கடைசித் தூதர்)
ஆபிரஹாம் என்று கிறித்தவமும், யூதமும் கூட இவரைப் பற்றிப் பேசுகின்றன! புனித விவிலியத்தில் (பைபிளில்) இவரைப் பற்றிய கதைகளும் வருகின்றன!

"கல்லில் உள்ள உருவம் மட்டுமே கடவுள்! அதற்கே தலை வணங்கு" என்று தம் தந்தையும் சுற்றமும் சொன்ன போதும், சிறு வயதிலேயே மறுத்தவர் இப்ராஹிம்! படைத்தவனைத் தொழுவதை விடுத்து, படைக்கப் பட்டவைகளைத் தொழுகிறீரே என்பது அவர் ஆதங்கம்!
சமூகம் சின்னக் குழந்தை இப்ராஹீமைத் தீயில் தள்ளியது! (இஸ்லாமிய பிரகலாதனோ?)

நெருப்பே, நீ நம் இப்ராஹிமுக்குச் சாந்தமாகவும் குளுமையாகவும் ஆகிடுவாய் - என்று இறைவன் திருவுள்ளத்தால், தீயோரின் தீ, தீஞ்சுவைப் பிஞ்சைத் தீய்க்கவும் இல்லை!
இப்ராஹிம் தம் சுற்றத்தைத் துறந்து ஊரை விட்டே வெளியேறினார்!
பெரியவனான இப்ராஹிம், ஹாகர் என்பாரை மணம் செய்து கொண்டு இல்லறம் நடாத்தினார்! பல நாள் கழித்துத் தான் குழந்தைச் செல்வம் கிட்டியது! இஸ்மாயில் என்று பெயரிட்டார்கள்! (ஈசாக்கு என்று பைபிள் சொல்கிறது)

நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாய் வளர்ந்தான் இஸ்மாயில்! எட்டாம் வயதில் இவன் எட்டாக் கனியாக ஆகப் போகிறான் என்று தெரியாதோ? (இஸ்லாமிய மார்க்கண்டேயனோ?)

---

நபிகளுக்கு ஒரு கனவு!
குழந்தை இஸ்மாயிலை இறைவனுக்குப் பலி இடுகிறார் இப்ராஹிம்! அடச்சே என்று ஒதுங்கிப் படுத்தாலும், இதே கனவு தினமுமே தொடர்கிறது! பயந்து போன இப்ராஹிம், பையனிடம் தன் கனவைக் கூற...
குழந்தையோ இறைவன் திருவுள்ளம் அதுவானால், தயங்காமல் உடனே செய்யச் சொல்கிறது தந்தையை! (பிள்ளைக்கறிச் சிறுத்தொண்டரோ?)

ஊருக்கெல்லாம், "இறைவனிடம் அர்ப்பணியுங்கள்" என்று உபதேசம் செய்த இப்ராஹிம், இப்போ என்ன செய்யப் போகிறார்?

இஸ்மாயிலைப் பலி பீடத்தில் ஏற்றி வாளை ஓங்க...
மும்மலங்கள் (சைத்தான்) தோன்றி, வேண்டாம் என்று மூன்று முறை ஆசை காட்டியது! தாயிடம் போட்டுக் கொடுத்தது! ஆனால் தாய் அசைந்து கொடுக்கவில்லை!
தந்தையும் மகனும், கல்லெறிந்து, மும்மலங்களையும் விரட்டினார்கள். (இன்றும் புனித ஹஜ் பயணத்தில் இந்தக் கல்லெறி உண்டு)

வாளை மீண்டும் ஓங்க...
நில்லு இப்ராஹிம், நில்லு...
இறைவன் தடுத்தாட் கொண்டான்! இறை அர்ப்பணத்தில் பாசம் குறுக்கே வரவில்லை என்று காட்டினான்! மாறாக, பலிபீடத்தில் ஆட்டைப் பலி தரச் சொன்னான்!
இந்தத் திருநாளே பக்ரீத் என்னும் ஈத்!
வாய் அர்ப்பணம் பேசாது, வாழ்க்கை அர்ப்பணம் செய்த தந்தை-மகனின் தியாகத் திருநாள்!
இன்றும் குர்பானி கொடுத்து, இதே போன்று இஸ்லாமிய நல்லன்பர்கள் கொண்டாடுகிறார்கள்!

---

சீர் மிகு சீறாப் புராணத்துக்கு வருவோம்!

ஈமான் = இஸ்லாமியரின் மந்திரச் சொல்! அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை-ன்னு பொருள்!
வேறு கதியே இல்லை! நின் சரணா கதியே கதி! என்ற நம்பிக்கை!

இதை உமறுப் புலவர் எவ்வளவு அழகாச் சொல்றாரு பாருங்க!
பேதம் அற்று உரைத்தீர்! சோதி பெருகு "தீன்" விளக்கே இந்தப்
கோது அற மனத்துள் "ஈமான்" கொள்வது திண்ணம் என்றே!!
இதைப் படிக்கும் போது, உடனே எனக்குள் பொறி தட்டிய அதே "திண்ணம்" வரிகள் = எண்ணும் திருநாமம்! திண்ணம் நாரணமே! கண்ணன் கழலினை நண்ணும் மனமுடையீர்!

ஈமான் = சரணாகதி!
இதைப் பற்றி இஸ்லாமிய நண்பன் ஒருவனுடன் சுவையாகச் சிறிது உரையாடல்! இறையாடல்!
இரண்டின் நுட்பங்களையும் இன்னொரு நாள் தனிப் பதிவாய் இடுகிறேன்!
இப்போதைக்கு ஈமான் பாசுர வரிகளை மட்டும் சும்மா பொருத்திப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்!
கண்ணன் அல்லால் இல்லை கண்டீர் சரண்! = அல்லா அல்லால் இல்லை கண்டீர் சரண்!

குற்றேவல் எங்களைக் கொள்ளாமற் போகாது
உற்றோமே ஆவோம், உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம்
=
பாத பங்கயத்தைக் கண்டு, பரிவுடன் ஈமான் கொண்டு,
போதலே அன்றி, நின்னைப் புறத்தினில் அகற்றி வாழேன்!

நபிகள் (முகம்மது நபிகள்) இப்படிப் பலருக்கு ஈமானை (சரணாகதியைச்) செய்து வைக்கிறார்!
புலி ஒன்று துரத்த, அதனிடம் தப்பி, வேடனிடம் மாட்டிக் கொள்கிறது ஒரு பெண் மான்! வீட்டிலோ பிறந்து கொஞ்ச நாளே ஆன கன்று மான்!
நபிகள் காட்டு வழியில் வேடனையும் மானையும் பார்க்கிறார்! ஒரு மான் அழுது அவர் வாழ்க்கையில் பார்த்ததே இல்லை! விசித்திரமாக உணர்கிறார்!

மானோ தன் நிலையைச் சொல்லி, வீட்டுக்குப் போய் பால் கொடுத்து, வேறு ஏற்பாடுகளைப் பண்ணி விட்டு வருவதாகக் கெஞ்சுகிறது! மானோட்டம் அறியாத மடையனா வேடன்?
ஆபத்தில், சொந்த மானவரே வராத போது அந்த மானா வரப் போகிறது?
சிரிக்கிறான் வேடன்! ஆனால் நபிகளோ பிணைக் கைதியாக நின்று விடுகிறார்!

போன மானை மற்ற மான்கள் மீண்டும் போக விடவில்லை! ஆனால் தாய் மானுக்கோ கோமான் தான் நினைவுக்கு வருகிறார்! நபிகளை விட்டுப் போன மான், நபிகளிடமே திரும்பி வருகிறது!
போன மான் இரண்டு மானாகத் திரும்பி வருகிறது! தாயும் குட்டியுமாய்!
வேடன் உள்ளம் ஒடிந்து உள்ளத்தில் கருணை கூர்கிறான்!
விலங்கின் மனசாட்சியிலும் சாட்சியாய் நின்ற நபிகள் அவனுக்கு ஈமான் செய்து வைக்கிறார்! (அப்படியே இங்கு சொன்ன கைசிக ஏகாதசி கதை போலவே இருக்குல்ல? :)

மானைக் கொண்டு, ஈ-மானைக் கொண்டான் என்று தமிழும் இஸ்லாமியமுமாய் விளையாடுகிறார் உமறுப் புலவர்!

மாதவம் பெற்று, நின் போல் முகம்மது நபி தான் செய்ய
பாத பங்கயத்தைக் கண்டு, பரிவுடன் ஈமான் கொண்டு,
போதலே அன்றி, நின்னைப் புறத்தினில் அகற்றி வாழேன்!
விதயம் உற்று ஓதி, வேடன் இனிதினின் ஈமான் கொண்டான்!

ஈமான் = சரணாகதி என்று தெரிகிறதா?
இம்-மானின் கதை கேட்டோம்! ஈ-மானின் கதை கேட்போம்! கோமானின் கதை கேட்போம்!
இனிய பக்ரீத் வாழ்த்துக்கள்! கூடி இருந்து குளிர்ந்து ஏல்-ஓர் எம்பாவாய்!
(பதிவுக்கு உதவி செய்த என் நண்பர் Iniyan Hafiz-க்கு என் வாழ்த்தும், நன்றியும்)