Happy Birthday: எட்டு உதை-பத்துப் பாட்டு! - 1

எட்டுத் தொகை-பத்துப் பாட்டு, தெரியும் = தமிழ் இலக்கியம்! அது என்ன எட்டு உதை-பத்துப் பாட்டு??
என்ன மக்களே? கார்த்திகை தீபம் எப்படிப் போச்சு? தீபாவளிக்கு வெடிக்காத பட்டாசை, இன்னிக்காச்சும் பத்த வச்சீங்களா? இல்லை வழக்கம் போல பதிவுல பத்த வைக்கிறதோட சரியா? ஹிஹி! என் பங்குக்கு நானும் கொஞ்சம் பத்த வைக்கிறேன்!

* ஆழ்வார்களிலேயே மிகவும் குறைஞ்ச அளவு பாடல்கள் பாடியது யார்?=மொத்தம் பத்தே பாட்டு!
* அதுவும் கோயிலில் பணி செய்யும் ஒரு அந்தணரிடம் உதை வாங்கிய பின்!=எட்டு உதை!
ஆக, எட்டு உதை-பத்துப் பாட்டு!
இன்னிக்கி திருப்பாணாழ்வாரின் பிறந்த நாள் (Dec-12,2008)!
ஒவ்வொரு ஆண்டும் கார்த்திகை தீபத்துக்கு அடுத்த நாள்! கார்த்திகை மாசம் ரோகிணியில் பிறந்த நாள்!
* திருமங்கையாழ்வார் சிவ தீபத்தில் பிறந்தவர்! (கார்த்திகையில் கார்த்திகை)
* திருப்பாணாழ்வார் விஷ்ணு தீபத்தில் பிறந்தவர்! (கார்த்திகையில் ரோகிணி)

---

என்னாது? ஆழ்வார் உதை வாங்கினாரா? அதிலும் ரொம்ப மென்மையான ஆழ்வார்! அவரையா அடிச்சாங்க? ஏன்? எதுக்கு?

கீழ்க்குலம் என்று கருதப்பட்ட பாணர் சாதியில் வளர்ந்தவர்! பாணர்கள் பொதுவா இசை வாணர்கள்; இசைக் கருவிகளும் செய்பவர்கள்! இசைக் கருவி செய்யணும்னா மாட்டுத் தோல், விலங்கு நரம்பு-ன்னு எல்லாம் தேவைப்படுமே! அதை எல்லாம் செய்ய ஆளு வேணாமா?
மாட்டுத் தோலில் இசைக் கருவி செய்பவர் = கீழ்க் குலம்!
மாட்டுத் தோலைத் தட்டித் தட்டி இசை வாசிக்கறவர் = மேல் குலம்! :)

தர்ம சாத்திரங்களில் சொல்லாதவற்றையும், தம் சொந்த சுயநலத்துக்காகச் சொல்லி, அதுவும் இறைவன் பேரால் சொல்லி, காலம் கடத்தியவர்கள் சில-பல பேர்!
நமக்குப் பழி வந்தால் நாம் துடைப்போம்! முடியலைன்னா இறைவன் துடைப்பான்!
இறைவனுக்கே பழி வந்தால்? இறைவன் தானே துடைத்துக் கொள்ள வேண்டும்?
இது போன்ற அதீத சிந்தனைகளுக்கு வெளிப்படையாக முடிவு கட்ட அரங்கன் திருவுள்ளம் கொண்டான் போலும்! என்னிக்கு அரங்கன் இதுக்கு மனசு வைச்சானோ தெரியலை...
அன்றிலிருந்து, ஒன்றன் பின் ஒன்றாய், சமூகச் சீர்திருத்தம் ஆகட்டும், ஆலயச் சீர் திருத்தம் ஆகட்டும், மொழிச் சீர்திருத்தம் ஆகட்டும்...
எல்லாம் அரங்கத்தில் இருந்து தான் ஆரம்பிக்கணும்-ன்னு ஒரு ராசி ஏற்பட்டு விட்டது போல!
எதிர்த்தவர்களும் அரங்கத்தில் தான் பலமாக எதிர்த்தார்கள்! எதிர்ப்பை மீறி வெற்றிகளும் அரங்கத்தில் தான் பலமாகக் குவிந்தன!

இந்த ஒரே காரணத்துக்காகவே பெரியார் சிலையைத் தாராளமாகத் திருவரங்க ஆலயத்து முகப்புச் சாலையில் வைத்துக் கொள்ளலாம்! இது நம்பெருமாளுக்குத் திருவுள்ள உகப்பே!
இதை எதற்குச் சென்ற ஆண்டு ஒரு கூட்டம் எதிர்த்தது என்பது தான் இன்னும் புரியவில்லை!

இப்படித் திருப்பாணாழ்வாரில் தொடங்கிய சீர்திருத்தம், பின்னாளில் இராமானுசர் காலத்தில் கெட்டிப்பட்டு, மாமுனிகள் காலத்தில் தங்கள் பெயர்களை எல்லாம் தமிழ்ப் பெயர்களாக மாற்றிக் கொள்ளும் அளவுக்குப் போய் விட்டது! ரம்ய+ஜாமாத்ரு முனிகள்=அழகிய மணவாள மாமுனிகள் என்று மாற்றிக் கொள்ளும் அளவுக்கு!

---

திருவரங்கத்துக்குப் பக்கத்தில் இருக்கும் ஊர் உறையூர். சோழர்களின் தலைநகரமாகவும் இருந்த ஊர்! அங்கு பிறந்தான் பாணன்! இசை வாணன்!
மிகவும் மென்மையானவன்! பெண்களும் தோற்றுப் போவார்கள் இவன் மென்மையில்!
கருப்பிலும் அழகானவன்! கவின் குரலிலும் அழகானவன்! வீணையும் வாசிப்பான்!
கொண்டை போட்டு பூமுடித்த ஆழ்வான் இவன் ஒருவனாகத் தான் இருப்பான் போல!
இவன் உள்ளத்து மென்மையைக் கருதியோ என்னமோ, வைணவ இலக்கியங்கள் இவனை, திருமார்பு-மச்சத்தின் (ஸ்ரீவத்சம்-திரு மறு) அம்சமாகச் சொல்கின்றன!

பாணர் குலமாச்சே! பெருமாள் கோயிலுக்குள் போக முடியாதே! அது சைவமோ வைணவமோ, என்ன தான் சமயங்கள் நல்லனவாக இருந்தாலும், அதை ஆதிக்கம் செலுத்துவோர் வைத்தது தானே சட்ட திட்டம்! வைணவத்திலும் இது போன்ற இழிவுகள் விதிவிலக்கு அல்லவே!

திருவிழாக்களில் வெளியில் வரும் உற்சவ மூர்த்தியான நம்பெருமாளைப் பார்த்து பார்த்தே உள்ளம் பறி கொடுத்து விட்டான்! நம்பெருமாள் நடை அழகு அல்லவா!
சீரங்கம் நடையழகு! திருப்பதி வடையழகு! காஞ்சிபுரம் குடையழகு!
நம்பெருமாள் நடை அழகில், வலைக்குள் சிக்கிய இதயம் ஆனான் பாணன்!

"நினைவாலே சிலை செய்து உனக்காக வைத்தேன்! திருக்கோயிலே ஓடி வா!" - என்பது தான் அவன் சிந்தனை!
பெருமாளின் கதைகளில் கிறங்கி உறங்குவான்! உறங்கிக் கிறங்குவான்!
அவன் வேலையும் இசைக்கருவி என்று ஆகி விட்டதால், பகல்-வேலையிலும் சரி, இரவு-வேளையிலும் சரி, முழுநேரப் பதிவன் - இறைப் பதிவன் ஆகி விட்டான் நம்ம பாணன்! :)

கூட்டத்தோடு கூட்டமாக வீணையில் பாட்டு!
அடுத்தவர் பாடிய பாடல்களை எல்லாம் வீணையில் பாடிக் கொண்டிருந்தவனுக்கு, இன்னும் கொஞ்ச நாளில் சொந்தப் பாட்டு பாடப் போவது தெரிந்திருக்க நியாயமில்லை தான்!

---

அன்று சிற்றஞ் சிறு காலை! சீரங்க அம்மா மண்டபம், தென் காவிரிக் கரை! அங்கிருந்து நீர் முகந்து அரங்கன் திருமுழுக்காட்டுக்குக் (திருமஞ்சனம்/அபிஷேகம்) கொண்டு செல்வார்கள்!
அதுவும் எல்லாரும் திருக்குடம் சுமந்து விட முடியுமா? பரசுராமரின் அம்மா ரேணுகையைப் போல் கற்புள்ளவர்கள் தான் சுமக்க முடியுமாம்! அபிஷேக ஜலம், பரமம் பவித்ரம் அல்லவா?

சாஸ்திர விற்பன்னர்கள், சந்தியா வந்தனம் செய்து முடித்து, ஜல பாத்திரம் அர்க்கியம் முதலானவைகளைக் கொடுத்து முடித்து, லோக க்ஷேமத்துக்கு என்னை அர்ப்பணித்துக் கொள்கிறேன் என்று மனதாரச் சங்கல்பம் செய்து கொண்ட பின்னர் தான் எடுத்துச் செல்வார்கள். இது போன்ற நித்ய கர்மானுஷ்டானங்களில் (தினப்படிச் செயலொழுகு) பல நல்ல உண்மைகள் புதைந்துள்ளன!
ஹூம்...ஆனால்...செய்பவரைப் பொறுத்து தானே செயலும்?...

லோக சாரங்கர் என்பவர் அரங்கன் ஆலயத்தின் பெருந்தன அர்ச்சகர்! அரங்கனையே தீண்ட வல்ல சக்தி படைத்தவர்! முப்போதும் திருமேனி தீண்டுவார்! இல்லறவாசியாய் இருந்தாலும் அவரின் கர்மானுஷ்டானங்களைக் கண்டு வியந்து, "முனிகள்" என்ற பட்டம் கொடுத்திருந்தனர்! லோக சாரங்க முனிகள்!

சந்தியை முடித்து, லோக க்ஷேமத்துக்காக என்னையே அர்ப்பணித்துக் கொள்கிறேன் என்று "மனதார" (மந்திரமார?) சங்கல்பம் செய்து கொள்கிறார்!
பின்னர் வெள்ளிக் குடத்தில் "காவேரி ஜலேஸ்மின் சன்னிதம் குரும்" என்று மந்திரம் சொல்லி நீர் முகந்து கொள்கிறார்! திரும்பிப் படியேறினால்.....

"கதிரவன் குணதிசைச் சிகரம் வந்து அணைந்தான்...அரங்கத்து அம்மா...பள்ளி எழுந்து அருளாயே!" என்று வீணையில் பாடிக் கொண்டும், உலாத்திக் கொண்டும் இருக்கிறான் பாணன்! தூக்கத்தில் நடக்கும் வியாதியா என்ன அவனுக்கு? அவன் கெட்ட நேரம், என்னிக்கும் இல்லாம இன்னிக்குன்னு பார்த்து, இவ்வளவு அதிகாலையில் காவிரிக்கு வந்து விட்டான்!

வந்தது தான் வந்தான்! குறுகலான படித்துறைக்கா வர வேண்டும்? அதான் அவ்ளோ பெரிய ஆறாச்சே? அகண்ட காவேரியாச்சே? ஹிஹி! அம்மா மண்டபத்தில் இருந்து பார்த்தால் அரங்க கோபுரங்கள் அத்தனையும் தெரியும்!

அதைத் தினப்படி பார்க்கும் அல்ப ஆசை அவனுக்கு! பரீட்சைக்கு நடந்து கொண்டே படிப்பது போல், படிகளில் குறுக்கும் நெடுக்குமாய்...

---

"அடே பாணா! விலகு விலகு!"

காதில் விழவில்லை!

"அடேய்! என்ன ஆணவம்! சொல்லியும் நகராமல், கண்ட பாட்டு பாடிக்கிட்டு, கூத்தாடிக்கிட்டு இருக்கே?"

காதில் விழவில்லை!

"அரங்கனின் திருமஞ்சனக் குடத்தை மறிக்கிறாயா? விலகடா!"

காதில் விழவில்லை!

அதிகாலை வேளையில் அதிகம் பேர் இல்லை! அவனை விலக்க ஆளும் இல்லை! இவரும் அவனைத் தொட்டு விலக்க முடியாது! "அரங்கத்து அம்மா"!
அட, தான் சொல்லும் பேரைத் தானே அவனும் பாடிக்கிட்டு இருக்கான்?
சரி ஒழியட்டும் என்று பக்கத்துப் படித்துறைப் பக்கமாக இவர் போகலாம் தான்! ஆனால்?

சில நிமிடங்களுக்கு முன், லோக க்ஷேமத்துக்காக என்னையே அர்ப்பணித்துக் கொள்கிறேன் என்று "மனதார" (மந்திரமார?) சங்கல்பம் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாரே!
ஆற்றில் கிடந்த சரளைக் கல்லை எடுத்துப் பாணன் மேல் வீசுகிறார் லோக சாரங்க முனிகள்!

சடாக்! குறி தப்பலை! நெற்றி மேல! நெத்தியடி! இரத்தம் கொட்டுகிறது பாணனுக்கு!
வீசினவர் அவன் நெற்றியில் இருக்கும் திருவடிக் காப்பைக் (நாமத்தை) கூடவா பாக்கலை? திருவடிக் காப்பையுமா சேர்த்து அடிப்பது? நின் செவ்வடி செவ்வித் திருக்காப்பு!

---

விழிப்பு வந்த பாணன், அப்போ தான் கோபுர தரிசன மயக்கம் தெளிஞ்சி, சுத்தி முத்தி பாக்குறான்! எதிரிலே தலைமை அர்ச்சகர் நிக்குறாரு!
ஆகா, என்ன புண்ணியமோ இம்புட்டு காலைல ஒத்தை வேதியர் தரிசனம்! நிமிடத்தில் நிலைமை புரிந்து விடுகிறது!
"ஐயா மன்னிச்சிருங்க, ஐயா மன்னிச்சிருங்க, பாட்டோட இனிமையில் மயங்கிப் போயி, படிக்குக் குறுக்கால வந்துட்டேன்! மன்னிச்சிருங்க!"

"ஆனால், தலை என்னமோ கிர்ர்ர்ர்ர்ர்ருன்னு சுத்துதே! யம்மா...வலிக்குதே! ஐயோ இதென்ன இரத்தப் போக்கு?" மென்மையான ஆளு வேற இல்லையா? பயந்து போய் விட்டான்! பிடிமானம் இல்லாமல், பிச்சைக்காரர்கள் வழக்கமாக உட்காரும் சுவற்றின் படியோரம் தன்னையே குறுக்கிக் கொள்கிறான்! சரி, விட்டுது பீடை-ன்னு லோக சாரங்க முனிகள் கிளம்பி விட்டார்! இருட்டிக்கிட்டு வருது கண்கள்! யாருக்கு? ஹா ஹா ஹா! இருவருக்கும் தான்!

வயதானாலே பார்வை கூசுமோ?-ன்னு எண்ணிக் கொண்டே, லோக சாரங்கர் தன் சகாவைப் பிடிச்சிக்கிட்டு ஒருவாறு உள்ளே வருகிறார்!

"அட, கருடன் சன்னிதி ஏன் மூடி இருக்கு? இந்நேரம் தொறந்து இருக்கணுமே? அவனை எழுப்பாமல் பெருமாளை எப்படி எழுப்புவது? என்ன இன்னிக்கி எல்லாமே தலை கீழே நடக்கிறது?" - ஆர்ய படாள் வாசல் தாண்டி, காயத்ரீ மண்டபம், இதோ பிரணவாகார விமானம் வந்தாகி விட்டது! ஜய விஜயர்களிடம் சாவியை வைத்து, திருக்கடைக் காப்பை (பூட்டை) விலக்கி.....

காவேரி தீர வாசாய! கர்த்தவ்யம் தைவ மான்னிஹம்!
உத்தி்ஷ்டோ உத்திஷ்ட, ரங்கேச உத்திஷ்ட.....அய்யய்யோ!

அச்சோ! அச்சோ! அச்சோ!

ரங்கா! ரங்கா! ரங்கா!

"செய்ய வாய் ஐயோ" என்று சொல்வது போய், "செய்ய நெற்றி ஐயோ"-ன்னு இருக்கே!

ஆண்டாண்டு கால அரங்கன் திருமேனி!.....ஆண்டாளை ஆண்ட அரங்கன் திருமேனி!
அந்த நெற்றியில், இதென்ன இம்புட்டு இரத்தம்? இப்படிக் கொட்டுதே!
ஐயோ! எல்லாரும் வாங்கோ! யாராச்சும் வாங்கோ! பெரிய துண்டா எடுத்துக்கிட்டு வாங்கோ!

பாம்பணை இம்புட்டு வெப்பமா? ஆதிசேடன் ஆத்திர சேடன் ஆனானோ?
சூடிக் களைந்த பீதக ஆடை, முல்லைப் பூ மாலை, முத்தங்கி சேவை, துளசி தளத்தில் கூடவா இத்தனை சிவப்பு இருக்கும்?
பச்சை மாமலை போல் மேனி...சிவப்பு மாமலை போல் மேனியாகி விடுமோ?

அச்சச்சோ! கருவறைக்குள் இரத்தம் வந்தா தீட்டாச்சே!
அதுக்காக ரத்தம் வழியும் ரங்கனை அப்புறப்படுத்தவா முடியும்?

ரங்கா! ரங்கா! ரங்கா!

(தொடரும்...)