மார்கழி-06: ஆண்டாள் ஒரு கம்யூனிஸ்ட்!

காலையில் எழுந்தவுடன் ஒங்க முதல் அசைவு என்னவா இருக்கும்? கொட்டாவி? காபி? பேப்பர்? காதலியின் ஃபோட்டோ? மீண்டும் போர்வை? கண்ணாடி? கழிப்பறை? எது? எது?? :)

புதிர்-06:
கோகுலத்தில் கண்ணனை அழிப்பதற்காக ஏவிவிடப் பட்ட "கொடிய அடியார்கள்" யார் யார்? :)
இந்தப் பாட்டிலேயே இரண்டு பேர் சொல்லப்படுகிறார்கள்!

---

காலையில் எழுந்தவுடன் சிலர் உள்ளங்கைகளைத் தேய்த்துப் பார்த்துக் கொள்வார்கள் போல! ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒவ்வொரு ஸ்டைல்! ஆண்டாளுக்கு என்ன ஸ்டைல்?

"அரி, அரி! அரி, அரி!" என்று அவன் பேரைச் சொல்லிக்கிட்டே எழுவது தான் அவள் ஸ்டைல்! அதை அவளே சொல்கிறாள்! - மெள்ள எழுந்து, அரி என்ற பேர் அரவம்! ஏன் இப்படி? என்ன காரணமா இருக்கும்?
நேற்று இரவு, இந்தக் காதலன் தொல்லை தாங்க முடியலை! படுத்தி எடுத்திட்டான்! அவன் இப்போ எழுந்திரிச்சா மீண்டும் அதோ-"கதி" தான்! "So Hurry, Hurry! Hurry, Hurry!" என்று வேகமாக எழுந்து விடுகிறாள் போல! :))

கேட்டுக்கிட்டே பதிவைப் படிங்க!
* ஆண் குரலில் - சிக்கில் குருசரண் (கல்லூரி மாணவிகளின் நாயகன்)
* பெண் குரலில் - எம்.எல்.வசந்த குமாரி (ஸ்ரீவித்யா அவங்க அம்மா)

புள்ளும் சிலம்பின காண்! புள் அரையன் கோயிலில்
வெள்ளை விளி சங்கின் பேரரவம் கேட்டிலையோ?
பிள்ளாய் எழுந்திராய்! பேய் முலை நஞ்சுண்டு,
கள்ளச் சகடம் கலக்கு அழியக் கால் ஓச்சி,

வெள்ளத்து அரவில் துயில் அமர்ந்த வித்தினை,
உள்ளத்துக் கொண்டு முனிவர்களும் யோகிகளும்
மெள்ள எழுந்து, "அரி" என்ற பேரரவம்
உள்ளம் புகுந்து, குளிர்ந்து, ஏல்-ஓர் எம் பாவாய்!

---

புள்ளும் சிலம்பின காண் = புள் என்றால் பறவை! பறவைகள் எல்லாம் சிலம்புகின்றன! கூவாமல் ஏன் சிலம்புகின்றன? திருவெம்பாவைப் பதிவிலேயே குறிப்பிட்டேன் அல்லவா?
சிலம்பில் பரல்கள் கம்மி! கொலுசு மாதிரி கிடையாது! அதுனால நடக்கும் போது சத்தம் வரும், ஆனா தொடர்ந்து ஜல்ஜல் வராது! விட்டு விட்டு வரும்!

* அதே போலத் தான், பறவைகளும் விட்டு விட்டுக் கூவுது! ஸோ, அது சிற்றஞ் சிறு காலை! இன்னும் பகலவன் எழவில்லை-ன்னு அர்த்தம்!
* ஆனா சூரியனின் சிவப்பை லைட்டா பார்த்த மாத்திரத்தில், இந்த சீனே மாறிப் போயிரும்! எல்லாப் பறவையும் வேகமாக் கூவ ஆரம்பிக்கும்!
அடுத்த முறை விடிகாலை-ல எழுந்து இதை நோட் பண்ணிப் பாருங்க! (அதெல்லாம் ரொம்ப கஷ்டம் கேஆரெஸ்; வேணும்-ன்னா உனக்குச் சிக்கன் பிரியாணி வாங்கித் தாரேன்; ஆளை வுடு! :)))

புள் அரையன் கோயிலில் = பட்சி+ராஜன் = புள்+அரையன்! எப்படி அழகா வடமொழியில் இருந்து தமிழுக்கு மாத்திடறா பாருங்க கோதை?
புள்+அரையன் = பறவைக்கு எல்லாம் அரசன் = கருடன்!
புள்+அரையரையன் = கருடனுக்கும் அரசன் = பெருமாள்!
அப்போ புள்ளரையன் கோயில்-ன்னா அது கருடன் கோயிலா? இல்லை பெருமாள் கோயிலா? :)

ஹிஹி! ஆண்டாள் ஒரு சூப்பர் காதலி-ங்க! பெருமாளைச் சுத்தி இருக்குறவங்க எல்லாரையும் இழுத்து இழுத்துப் பாடுவா!
பரமன் "அடி" பாடுவா! உத்தமன் "பேர்" பாடுவா! ஆனா அவனை மட்டும் பாடவே மாட்டா! வேணும்-ன்னே வெறுப்பேத்துவா! புள் அரையன் கோயில்-ன்னு, கருடன் கோயிலா மாத்திருவா கள்ளி! :)

இன்றைக்கும் வில்லிபுத்தூரில் அது புள்ளரையன் கோயில் தான்! பெருமாளுக்கும் கோதைக்கும் நிகராக, அதே ஆசனத்தில், கருடனும் சரி சமமாக நிற்கிறான்! பொதுவாக, கருடன் பெருமாளைப் பார்த்தவாறு, எதிர்ப்புறத்தில் சேவகனாய்த் தானே நிற்பான்? இங்கு மட்டும் அப்படி இல்லை! ஏன்?

---

அரங்கனில் கலந்து விட்டாள் கோதை! ஆனால் தந்தைக்கோ ஊரறிய மகளின் கண்ணாலம் பண்ணிப் பார்க்க ஆசை! ரங்க மன்னாராக வில்லி வந்து ஊரறியக் கரம் பற்றுகிறேன்-ன்னு சொல்லிட்டான் அரங்கன்! ஆனால் மண நாளன்றோ அரங்கன் வர லேட்டாகுது! அரங்க வாசிகள் அவனை விட்டால் தானே? சும்மா....ஊர் வேலையே பண்ணிக்கிட்டு இருந்தா எப்படி?

இங்கோ இந்த ஊர் வேற மாதிரி பேச ஆரம்பிக்குது! கருடன் வேத சொரூபம்! அவனுக்கு உண்மை விளங்கி விட்டது! ரங்க மன்னாரைப் பரபர-வென்று புயல் வேகத்தில் பறந்து அழைத்து வருகிறான்! அந்த வேகம் ரங்க மன்னாருக்கே பயத்தைக் கொடுத்ததாம்! கல்யாணத்துக்கு சீவிச் சிங்காரிச்சி வந்தான் அரங்கன்! அடியவன் கருடனோ வேர்த்து விறுவிறுத்து வந்தான்! பார்த்தாள் ஆண்டாள்! சேர்த்தாள் ஆசனத்தில்!
தன் வருங்காலக் கணவன் கண்ணன்! இன்னும் கண்ணாலமே ஆகலை! அவன் பணியாட்கள் மேல், அவனைக் காட்டிலும் அவளுக்குள்ள பரிவு தான் என்ன!
இன்றைக்கு முதலாளி-தொழிலாளி தோளோடு தோள் நிற்கும் கம்யூனிசம் பேசுகிறோம்! ஆனால் அதை ஆண்டாள் அன்றே செய்தாள்!
இன்றும் முதலாளி அம்மாவோடும், முதலாளி ஐயாவோடும், தொழிலாளி கருடன், ஒரே சிம்மாசனத்தில், தோளோடு தோள் நிற்கிறான்!

என் தோழீ கோதை! அம்மாடி! உனக்குத் தான் எத்தனை முகங்கள்! எத்தனை அகங்கள்! அதில் கம்யூனிஸ்ட்டும் ஒன்றோ? ஆண்டாள் திருவடிகளே சரணம்!

---

வெள்ளை விளி சங்கின் பேரரவம் கேட்டிலையோ = தூய்மையான வெள்ளை நிறச் சங்குகள்! அவையெல்லாம் நம்மை விளிக்கின்றன! அந்தச் சத்தம் கூடவா காதுல விழலை?
பிள்ளாய் எழுந்திராய் = அட, எழுந்திருடீ பொண்ணே!

பேய் முலை நஞ்சுண்டு = பூதனை என்னும் கம்சனின் பேய் அவனைக் கொல்ல வந்ததே! அவள் முலைப்பால் குடித்து மலைப்பால் அல்லவா மலைக்க வைத்தான்?
கள்ளச் சகடம் கலக்கு அழிய = வண்டிச் சக்கரமாய் வந்தான் சகடாசுரன்! அவன் கலக்கையும் ஒரு கலக்கு கலக்கினானே நம்ம கண்ணன்? "கலக்கு" என்பதை "லோக்கலா" ஆண்டாளும் பயன்படுத்தறா பாருங்க! சும்மா கலக்கறா-ல்ல? :)

கால் ஓச்சி = காலை ஓச்சினானாம் சக்கரமாய் வந்த சகடன் மீது!
அப்போ கண்ணனைக் காத்தது யார்? அவன் திருவடிகள் தானே! இதான் திருவடிப் பெருமை!
* நம்மையும் காத்து,
* அவனையும் காத்து,
* அவனுக்கும்-நமக்கும் பாலமே இந்தத் திருவடிகள் தான்! திருவடிகளே சரணம்-ன்னு வரிக்கு வரி சொல்வது இப்போ நல்லாப் புரிந்திருக்குமே?

---

வெள்ளத்து அரவில் = பாற்கடல் வெள்ளத்தில், அரவமான பாம்பின் மீது
துயில் அமர்ந்த வித்தினை = துயில்+"அமர்ந்த" மூல புருஷன்!
ஹா ஹா ஹா! உட்கார்ந்து கிட்டே தூங்குறான் போல பெருமாள்! செம காமெடி!:) சரி, அது எப்படிங்க துயில்+அமர முடியும்?

பரமபதத்தில் அமர்ந்த கோலம்! பாற்கடலில் கிடந்த கோலம்! அதான் ஒரு சேரப் பாடுகிறாள்!
வெள்ளத்து அரவில் = துயில்! வித்தாக இருக்கும் பரத்தில் = அமர்ந்து!

இறைவனின் நிலைகள் ஐந்து! (பின்னூட்டத்தில் யாராச்சும் சொல்லுங்கப்பா! பதிவு நீளுது)
1. பரத்தில் = அமர்ந்தும்,
2. வியூகத்தில் = கிடந்தும்,
3. விபவத்தில் = நடந்தும்,
4. அந்தர்யாமியான நம் உள்ளத்தில் = நின்றும்
5. அர்ச்சையில் = இந்த நாலையுமே காட்டி அருளும் எம்பெருமான்!

இந்தப் பாசுரத்தில் கருடனையும்-சேஷனையும் ஒருங்கே சொல்கிறாள் பாருங்கள்! புள்ளரையன் + வெள்ளத்து அரவு! இப்படிச் சேராத இரு பகைவரையும் கூடச் சேர்த்து வைக்கிறாள்!

அந்த வித்தினை "உள்ளத்தில்" கொண்டு, முனிவர்களும்+யோகிகளும்,
லேட்டாயிருச்சே-ன்னு அலறி அடிச்சிக்கிட்டு எழுந்திரிக்காம, சீக்கிரமாகவே விழித்துக் கொண்டு, "அரி" என்ற பேர் அரவம் = ஹரி ஓம்! ஹரி ஓம்!
அது உள்ளம் புகுந்து, குளிர்ந்து, ஏல்-ஓர் எம் பாவாய்!!

---

வாசகர்கள் அனைவரின் "உள்ளமும் புகுந்து", அவர்கள் மனங்களை எல்லாம் "குளிர்வித்து", அடியார்களுக்கு நலம் எல்லாம் "அருள" வேணுமாய், ஆண்டாள்-அரங்கனை, வேண்டிக் கொண்டு அமைகிறேன்! "அரி" என்ற பேர் அரவம்! ஹரி ஓம்!